Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Sırf menfaatimiz için, çok kâr amaçlıyoruz,
Daha çok daha da çok, mala doyamıyoruz…

Tabiat ki yok olmuş, bu kimin umurunda?
Otorite emreder, tüm iş kâr kazanmada…

Görüldükleri yerlerde, hunharca vurulur,
Yürekler taş kesilmişse zulmü kim durdurur?

Ya vicdan verilsin, ya tüfek yasaklatılsın,
Nefretler ki dinmiyor, merhamet anlatılsın…

İnancının yanında merhamet bulunmalı,
İnanç merhametsizse, bu iş sorgulanmalı…

Kadın ki inanıyor fakat merhameti yok,
Merhamet dinin özü belki de haberi yok…

Gönderdiği kitap hak, rehberleri hakikat,
Dini yalnızca İslâm, eserleri kâinat…
…
Varlığı bilinenden, bir delil mi beklersin?
Var olan 1 ALLÂH(c. c.) ’ı, niçin inkâr edersin!
…

Rastlanılır şeydir duyulup, görülüyor,
Ceza getirilmezse vicdan yaralanıyor…

Zorba tutumlarıyla şiddet gösteriyorlar,
Israrcı hâlleriyle bizleri üzüyorlar?

Rab’bini tanımıyor, sanıyor ki sahipsiz,
Nefsin aldattığından, habersiz ve çaresiz…
…
Dinlemese nefsini, görecek 1 ALLÂH(c. c.) var!
Şahsın ki büyük değil, evren, kâinat kadar…
…

İbadetini yapar,
İçinde imanı yok…
Ahirete inanmaz,
Gâfilden hiç farkı yok...

Ahireti görecek,

ALLÂH(c. c) ’a bin sevgim var,
Gerçek ve hakikatte…
Bu sevgim gerçek sevgi,
Fâni aşktan da öte…

(1996)

Nefsinin daveti var,
İsyan edilmemeli,
Şer de olsa ibret var,
ALLÂH(c. c.) ’a güvenmeli…

(1995)

Yüz yirmiyle gidilmez, arı taşıyor isen,
Alkolse hiç alınmaz, kamyon sürülür iken…

Tecrüben de mi hiç yok, bak yine kaza yaptın,
Tüm arılar dağıldı, hatayı tekrarladın…