Hayat! Başı da anlamlı sonu da!
İnsan! Kabiliyetli, aklı da uzun fikri de
Sen de anlarsın bunu
Ufka bakıp yıldızlara dokundukça…
Kader! Gündoğumu ve günbatımı!
Yaşamak! Sandınsa bir barut atımı
Kendimizi ifade edemedik
bilemedik ben kim
siyah ya da beyaz
insan olmak çölde
nedir bu insan olmak!
Bir balıkçı vardı, denize tutkun
Yelkenlerini şişirirdi rüzgâr
Dolaşırdı gemisi dört bir bucakta
Bazen balık çıkarırdı denizden
Gündüz Allah’tan kork da, torun!
Geceleri rahat uyu derdi, nenem
Kimini uyku mahveder âlemde
Kimini uykusuzluk, balam!
Bilirim, ben bilirim derdi, nenem;
Niceleri var, gündüz ezmez karınca
Bağa tespihim var kırmızı damarlı
Bahariye şiirleri yazarım allı morlu
Bahçıvana okurum tespihimi çekerek
Baba okur lahavlesin kem küm ederek
Bakıcı kız musallat; emmi, fallen bakim, arkasında rakıcı
Bardaksız uzatır, şişeden buyur dayı, bu ne neşe
Kapitalizm
nesneleştirdi
makineleştirdi
evrim hızlandı
yapay zekâya vardı
robotlar insanlaştı
Hiçlikteydi her şey hiçlikte
Gökler ve yer yayıldığında
Gözüktü varlık aydınlıkta
Topraktan, sudan, ısıdan, havadan
Yaratıldı insan yaratılandan
Her doğum ölüm her ölüm doğum
Kalabalıklar içinde tek başınayım
Gezdiriyorum avare gönlümü yine
Yorgun ıslıklar çalan
Vapurlar geçiyor Boğaz’dan
Mavi kıyılarda rüyaya yatmış
Ahşap köşklerden, beyaz yalılardan
Yapraklı, çiçekli meyveli bahçen
Elmalı, armutlu, sırmalı bohçan
Altınlı, elmaslı, incili akçen
Kâinat ebruli göz alan nakış
Güneşin, yıldızın, bunca bir emek
Irmaktır kalpler
Yüzden akar
Bazen coşkun
Bazen de dingin
Etrafa huzur salar
Elbet bahara bakar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!