Şehrin damarlarında dolaşıyorum,
taşlar suskun, kaldırımlar yorgun.
Her köşe başında adını fısıldıyor rüzgâr,
ama yüzün yok, sesin yok,
yalnızca boşluk var.
O kadar çok sebebim var ki seni sevmeye.
Saymakla bitmez.
Seni görünce.
Olur olmaz sorular soruyorum.
Bir an bile yerimde duramıyorum.
Koşuyorum
Sana yazıyorum bütün şiirleri.
Her kıtasında sen varsın
Her mısra da adın gizli.
Öyle bir şairim işte.
Sana deli.
Şiire deli.
Alıp başını çekip gittin.
Ardında yaşlı bir çift göz.
Ve yaralı bir yürek bıraktın
Ağır,ağır
Ufak,ufak
Uzaklaştın
Uzaktasın çok Uzaktasın.
İçimdesin.
Yanımdasın.
Ellerimi uzatsam.
Yüzüne dokunabilirim.
Bir şarkı mırıldansam.
Gitme diyemiyorum.
Kal diyemiyorum.
Gel diyemiyorum.
Öyle işte
Gitsen de özlüyorum.
Gelsen de özlüyorum.
İnsan dört mevsim baharı yaşar mı?
Ben yaşıyorum.
Sen varsın ya.
Öyle işte.
Bahçelerde her dem çiçek açar mı.
Öylesine beyazdı boynun.
Ve birazcık ta uzundu.
Dudakların ateş gibi.
Sıcaktı ,sımsıcak.
Ve dudaklarından öptükçe.
Başım durmadan dönüyordu.
Bu hayatta en çok özlediğim sensin.
Yanımda olduğun anda bile.
Ellerini tuttuğumda bile.
Gözlerine baktığımda bile.
Başımı dizlerine koyup.
Gökyüzünün seyrine daldığımda bile.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!