Terk edip gidiyorum kendimi
Atıyorum bir limandan, sensizlik denizine
Gidiyorum asla gelmemek üzere
Gülmeyi unutturma hiç kendine
En değerlimsin sen götürüyorum seni de benle
Sen! bana benzeyen çocuk?
aynı mıdır korkularımız?
Aynı mıdır dileklerimiz,
Aynı mıdır hayallerimiz?
Sen! sudaki aksim benim..
Çocuğuz hepimiz ister istemez
Yağmur suladı hatıralarımızı gelecek için
Gözlerinin içinde bir deli saf hüzün
Elinde geçmişinin fotoğrafı dün gibi…
Bir kahraman turası taşıyor son sözlerin
İki satır, bir selam bilemediğin her şey yalan…
Ve köhne bir anı duruyor başucumda
Hayatım eski bir meyil vecası
İstersen unut dediğin tövbeleri
Bittim ben daha baştayken
Günlerime su serp yalan niyetine
Ağlamaz o zaman sevgilerin
Son bir veda aşkların gözüne
Bu bir düğün yası her günden daha acı
Bendeki kalpten hasarlı
Neden derinler tek bir yolla çukurlaşır
Neden kalp kırılsa bile yaşar
Neden bekçisidir ölüm insanın
Neden susmaz boşluktaki kırgınlık
İsteme benden ne sana ne de bana bir şey
Git deme bana ağlatma beni boşu boşuna
Her gün bir kahır ve eziyet
Git dediğim anda kalmanı ölesiye istedim ben
Sende yalnız kalmadın mı hiç
Yıkık dökük ve sessiz bir çukur
Elimde günlerin acısı
Gözümde durmadan akan yağmurlar
Körpe bir hayat sonu hiç olmadığı kadar kötü
İlk defa düşe kalka mutlu olduğunda
Birçok güzellik ve sen bataklık!
Terkedilmiş bir ben varken
karşımda durmak neden?
Görünmez bir karanlıkta sen bataklık!
Sen benim çığlığım..
Suskun bir sokakta ağlıyor kaldırım taşları
Yorgun bir yürekte solmuş zehrini akıtmış yarasına
İçimde deli bir umut, korku ve sevgi başoyuncu
Sinir boşluğu bir yanda düşersin
Dilersin kaderden yar beni yak beni diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!