Kerbela çölünde gülleri yanar
Yanar pir imam Hüseyin aşkına
Yaralarım çoktur dinmez kanar
Kanar pir imam Hüseyin aşkına
Kerbela çölüne canlar”mı bakar
Gönüller tahtına postunu seren
Pirim Hasan ile şahım Hüseyin
Ser veripte bu yola canın veren
Pirim Hasan ile şahım Hüseyin
Yolcu oldum yola düştüm
Rehberim şah pirim Ali
Sahralarda çöle düştüm
Rehberim şah pirim Ali
NAKARAT
Gel gir şu haneme şahım sultanım
Etme senden ayri pirim aşkına
Gönül köşküme kal benim mihmanım
Etme senden ayrı şahım aşkına
Sana doğru bütün arzum emelim
Cahil ile bilmeze sözüm yoktur
Çünkü kendi kendini Derya sanır
Münkir- Münafık olanları çoktur
Çünkü kendi kendini evliya sanır
Doğru gideni yolunda şaşırma
Düzünde engeller yaratma şaşkın
Kibire gurura şu özün kaptırma
Özünde benlikler yaratma şaşkın
Yiğidin göğsünü inciten oktur
Bir vefasız ile ben düştüm yola
Koydu beni bakın hallerden hala
Çul eyledi beni Verdi bir pula
Kadire kıymete yok saydı beni
Kimseler bakmaz’ki benim halıma
Bu kadarda cevr etme beni bana
Bir kara sevdaya saldın sen beni
Del etin aşkınla sürdün meydana
Bir nara yanmaya saldın sen beni
Mah yüzün ile misal-i güneşsin
Işıkta sendedir İhsan sendedir
Ummanada düşse sönmez ateşsin
Ateşte sendedir duman sendedir.
Benim Bağımda sen idin öten bülbülümde sen !
Seni bilirdim ve yalnızca
Seni !
Gerek duymazdım ben al yeşil maviliklere......
Ne mümkün sensizliği unutmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!