NİKFER’E DÖNECEĞİM
Şehir benim neyime? Koştururum ha bire,
Aklım kaldı Nikfer’de, döneceğim köyüme.
Şehir de güzel amma, yetmiyor ki şaire,
Pir gönlüm çok da darda, döneceğim köyüme.
Ağlatanlar
Çok zalimmiş bu hayat, yüzümüze gülmedi,
Daha da bağlandıkça kadir kıymet bilmedi.
Onun hiç umrunda mı ’geldi son akşam' desek?
Zaman bile vermez ki vedalaşalım desek.
Nikfer’in Aşkı
Toprağından ayrı düştüm düşeli,
Gözyaşımda riya arama Nikfer!
Pir bülbüle döndüm, öterim deli,
Uçuşumda riya arama Nikfer!
Nikferli Efe Memet
Bir zamanlar Efe Memet yaşardı,
Efeliğini geçen yoktu ünce.
Gözün ırmakları bazen coşardı,
Ölmüş yâri akla ansız düşünce.
O GÜN
Bak! Hâlâ ayaktayım, kolay kolay yıkılmam.
Vurunca öleceğim sandın değil mi o gün?
O küçücük sözünle sarsılmadım diyemem,
Bir an sendelememe kandın değil mi o gün?
Olmaz Olsun
İçime atarak gizli ağlarım,
Birgün sensizliğe alışacağım.
Bilirim baharlar yine gelecek,
Yağan yağmurlar da derdi silecek.
Ölür Müydün
Geçenlerde yine aklıma düştün;
Dop donuk yüzünde anlamsız gözler.
Bir zaman da bana sadece düştün,
Bakışların yine kendini gizler.
Ona Çok Güvendim
Gün gelir gölgen de sırtından vurur,
Acep kâlp kimlere güvenecek ki?
Yıkılmış bir sevda önümde durur,
Acep kâlp kimlere güvenecek ki?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!