Sevdim candan seveni, sevdim kadir bileni
İnsan olduğu için, ben insanları sevdim
Kederi yük edinen, gülmeyi bilmeyeni
Allah yarattı diye ben insanları sevdim
Camiden çıkmayanı, namazı kılmayanı
Unutacağım sanma unutmak mümkün değil
Sen hep benim gönlümde taptaze kalacaksın
Yollarımda buz tutan karlı bir mevsim değil
Ömrüme ışık tutan bir bahar olacaksın.
Bende bu deli yürek, sende bu sevda varken
Gidiyorsun madem, sevgilim bil ki
Senden bana solmuş bir gül kalacak
Beddua yerine, dua benimki
Dilimde 'mutlu kal' sözü olacak
Bu şehrin karanlık sokaklarında
Sınıfa her girişim, ayrı bir haz veriyor
Etrafımda uçuşur, minik kelebeklerim
Çevremi aydınlatıp, mumlar gibi eriyor
Yine de bitmiyorum, çünkü ben öğretmenim
Yeri geldiği zaman, şefkatli bir anayım
Deniz kıyısında, yüksekçe yerde
Gözleri ufukta, birini bekler
Saçları dağılmış, esen yellerde
Oturmuş bir taşa birini bekler
Saçlar biraz uzun, altın sarısı
Sen aydınlıkların tek prensesi,
Ben karanlıkların özüyüm Leylâ
Sen serin suların çağlayan sesi,
Bense yangınların közüyüm Leylâ
Neyleyim hayatı yanımda yoksan
Gönül defterimden, senin adını,
Silerdim bu kadar, zor olmasaydı
Bana gönderdiğin, mektuplarını,
Yırtardım postacı, darılmasaydı
Sana bağlamıştım, ümitlerimi
Kanayan yüreğin tek ilacıdır
Gönüllerin kışı, yazıdır sevgi
Zaman zaman tadı buruk acıdır
Hayatın anlamı, hazıdır sevgi
Dudaklardan kalbe doğru akıştır
Bütün üstadlardan özürler diliyorum
Bir hata yapsam eğer kusuruma bakmayın
Ben şair olamam bunu da biliyorum
İlk şiirimi yazıyorum, sakın hesap sormayın.
Ben şair olamam
Dönüşü çok zor olan, yolculuğa koyuldu
Önce hayat doluydu, Neşe'nin masum yüzü
Sevmek nedir bilmezken, vefasıza vuruldu
Sonra derde büründü, Neşe'nin masum yüzü
Gün geçtikçe eridi, yaşamam böyle dedi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!