Sen gittin de adın kaldı dünyada
İsmi yüreğimde nakışlı Veysel
Kaç şair ermiş ki böyle murada
Ülkemin en büyük ozanı Veysel
Küçücük bir dünya kurdun gönlünde
Yüzümde neşeden eser kalmadı
Gözlerim yaşardı, kalbim ağladı
Gündüzün geceden ne farkı kaldı
Kış oldu, üşüttü, bitti baharım
Bağrıma sen diye taşlar basarım
Benim tek tesellim fotoğrafların
Bakıp gözlerimden yaşlar dökerim
Aşkımın katili, son satırların
Okuyup derinden, ahlar çekerim
Acılarım bir gün dile gelirse
İstersen yerle vur at kalbimi
Seni çok sevmeyi kendim istedim
Dilim dilim doğra şu yüreğimi
Seni sevmek gibi bir suç işledim
Eksilmesin benden dert ile bela
Gün gelir yazmaya, kalksam derdimi
Ne kalemler yeter, ne de kağıtlar
Deste deste yapsam kederlerimi
Ne destanlar yeter, ne de ağıtlar
Dağlara yüklesem, ağlayacaktı
Ey sevdiğim baktığın, bu yol gurbetin yolu
Bekle beni gurbetten, mutlaka döneceğim
Çevremdeki güzeller, olsa da sevgi dolu
Ömrümce seni sevdim, her zaman seveceğim
Bekle beni sevdiğim, mutlaka döneceğim
Her sabah uykudan, uyandığında
Yanında sevdiğin, kimse olmasın
El açıp Allah'a, yalvardığında
Dilerim ki duan, kabul olmasın
Ya sevmeseydin ya, terk etmeseydin
Saçlarından tutup yerlerde sürüklemek
Beynine basıp ta çiğnemek istiyorum
Her köşe başında seni beklemek
İlk gördüğüm yerde doğramak istiyorum
Başını alıp ta ayağımın altına
El dilinde şarkı olsam
Besteleyip söyler misin?
Kadehinde zehir olsam
Düşünmeden içer misin?
Ömrüm sensiz karanlıkta
Ne sen ettin ne ben, ettim ihanet
Bize ayrılığı, reva gördüler
Yüreğimde koptu, büyük kıyamet
Seni başkasına, gelin ettiler
Ne güzel yakışmış, tüller yüzüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!