Ay mıdır kar mıdır pencerede
Boğulmuş çocukları martılara taşıyan
Kara köpek karşı kıyıda uluyor
Bence o çocuk öyle gülmemeli
Atları çayıra saldım diş kamaştıran erik ağaçları altına
Daha on dokuzuna yeni girdim.
Yirmisinde leş oldum toprağa gömüldüm.
Yirmi yedisinde hayat beni yıktı.
Hayat kader işte gençlik
Her zaman insana kalamaz
Bu dünya akıp geçiyor ömrün
Oysa sevgiler yalan oldu.
Koy iki damla su doldu,
Yine meyal çağlayan güne
Üzülme ne mutlu güne neşeyle
uyunmak..
Pırlanta gibi dostlarla tanıştım
Önce biraz sohbet sonra çay sesleri
Ondan sonra veda sözleri
Yirmisinde küsmeleri...
Para işte bir insanın
Ölümüne ihtiyaç olan bir can
Bütün ümidim Gençliktedir...
Gençlikte güzellikte akıl arama
Her şeyi bilecek kadar olgun değilim
Gençliğe üç öğüdüm olmalı sadık kalmalı
Sabit olmalı ve az konuşmayı sevmeli
Gençlik gidecekse
Artık sevilecek bir gururun yok
Kara gül eskiden senin için
Elli kız koşardı sen yaşlandın
Karagülüm...
Elveda artık çok geç
Nasılsın diye sorma bugünlerde bana
Bilmediğin şeyler ile uğraşıyorum
Boş işler bunlar sana göre ama
Ben kendi hamurumdan insan yaratıyorum
Bitmez dediğimiz hayat bak bitti, gitti
Meğer vazgeçmek,
Tek başına yapılan
bir eylem değilmiş.
Meğer vazgeçmek
karşındakinin
seni mecbur bıraktığı
Ölürsem gökyüzüne gömsünler beni
Bulutlar kefenim olsun mavi sancak
Bir mısra olup buharlaşayım bedenimden
İçi aydınlık yine battı
Gemiler Titanic denizde geziyor
Kuşlar göçüyor mavi gökyüzü
Güneş yine sıcak yanıyoruz işte.
Damlalar halinde enteresan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!