Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
aşk
hayat çamuruna can veren iksir
ölümü dinginleştirirsin kanat vuruşlarınla
tarazlayarak
toprağın nabzında atan cevheri
Zemheri uluyordu
Karlı bir gecenin boğuk yamaçlarına
Gölgemi izledim saatlerin yıkımında
Bir ecel, bir ölüm, bir uykuydum
Ödünç aldığım bedenimin iflasını seyrettim
Dİşlerimi, ellerimi unuttum
1.
korkuyorum
beynimin gergefine
umut işlemekten
ve yaklaşmaktan çeperine
bir adım bir adım daha
Tahtadan kılıçlarımız vardı
Küçüktük
Minik omuzlarımda kızıl onur darbesi
Göğsümde çapa vuran bir yiğit vardı
Nasırlı ellerimi öpen ihtiyarlar
Yağmur çırpınırdı alnımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!