sen aşksın sen mutluğun kentisin istanbul
aşıklarin şehri huzun anahtarısın sen istanbul
korkmadan ölümüne yaşadığım aşkımsin sen istanbul
neşe dolu sevgi dolu cennet yolusun istanbul
anlatırmayacak kadar güzel sin sen istanbul
uzun uzun anlatamam seni ben
ben aşkı özlüyorüm
ben sevdayı özlüyorum
çaresiz kuşları seviyorum
yağmuru özlüyorüm
güneşin kokusunu özlüyorum
içime çektiğim sigaramı özlüyorum
Yine sensizim yaban ellerde
Yalnızım bu koca şehirde
Seni düşünüyorum
Hayalin Yüreğimde
Hiç aklımdan çıkmıyor gözlerin
Aşkı bilen var mı?
Sevgili gören var mı
Aşktan anlar mısın sevgilim
Benim gibi seven var mı?
Sen nerden bileceksin aşkı
Yıllar önce sende aşkı gördüm
içimde ki bu ateşi sen söndürdün
beni hiç ağlatmadın hep güldürdün
Üzülme sakın bitti diye
Olmadı yapamadık işte
Çare bulamadık bu derde
Ağlama sakın birtanem
Ben hala seviyorum seni
Sende beni biliyorum
er yüzüne güleni dost mu sandın
çektiğin yetmedi vay deli gönlüm
sana yananı hiç görmedin
ne garip şey yaşarken ölümü düşünmek
ne acı şey severken ölmek
gençken toprağa kavuşmak ne acı
başka yolu yok bu yolun hacı
severken ölmek aşkı yaşamak
sevdanı dağa taşa basabilmek
sonunda geçtim piyanonu başına
son kez dileyediğim şarkıyı çalmaya başladım
gözleriimden yaşlar düşmeye başladı
bir hüzün çöktü evimi salonuna
yapa yalınız kaldım sen gittikten sonra
duvarda kalmış resmine baktım son kez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!