Yıllar yılı seni ben, gayrisinde aradım,
Bendeymişsin meğer sen, seni sende aradım.
Ayrı sandım bedende, canı görmedim tende,
Boş yere seni sende, beni bende aradım.
Ne haldeyim hiç sormaz mı, o yar beni hiç anmaz mı,
Niçin çare kılmaz bana, beni çaresiz sanmaz mı.
İbret oldum düştüm dile, bakmadı yar hiç kalime,
Ağyar yandı bu halime, yarin içi hiç yanmaz mı.
Efsun saatler çöktü, söndü güneşim,mahım
Etmedim tek kelime, dile gelse de ahım,
Ne kadar geç fark ettim, ne kadar geç anladım,
Seni sevmekmiş meğer benim bütün günahım.
Haydi durma git artık, ardına bakmadan git,
Deli bir sonbahardı
Önce bir yaprak düştü dalından rüzgarın ellerine çıkmıyor hiç aklımdan
Sonra onu bir başkası izledi
Sonra da başkaları düştü birer birer
Derken sapsarı yapraklarla doldu her yer
Yar ile gez şam-u seher, “kim bu avare” desinler,
Bilmeyenler seni yarla, bırak “ağyare” desinler.
Yar elinden iç sen meyi, boş bırakma meyhaneyi,
Doldur saki peymaneyi bize “mestane” desinler.
Akşamlar dostudur artık gönlümün,
Beraber tutulduk, dert kemendine,
Soldu yaprakları birbir gülümün,
Beraber ah ettik, aşkın fendine,
Tasası kalmadı şimdi ölümün,
Akşamlar benzetti beni kendine,
Sine-i pareme doldunuz yine,
Bi nişan ettiniz ümit varımı,
Akşamlar bir kabus oldunuz yine,
Güze çevirdiniz ilk baharımı,
Sinei pareme doldunuz yine.
Aşk, ilahi feyziyle, Mevlana’yı döndürdü,
Yunus ile bir oldu, öfkeleri dindirdi,
Gül’de naza dönüştü, bülbülü süründürdü,
Bülbülün figanını halka delil etti aşk.
Hallacı Mansuru da, aşk düşürdü peşine,
Ağyar oldu vuslat bana,küse geldi, küse gider,
Lal oldu dil aşktan yana,susa geldi,susa gider.
Daldı gönül bir hülyaya, meyli kalmadı dünyaya
Dost yüzünden bu sevdaya,Düşe geldi, düşe gider.
Kaçarım kendimden ben bazı bazı,
Uzak limanlara demir atarım,
Hüzündür alnıma işlenen yazı,
Hep hüzün rengidir benim baharım,
Kaçarım kendimden ben bazı bazı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!