Efsunlu şebde gonce-i sir-âb uyanmasın
Mest eyle Cam-ı Cem’le o girdâb uyanmasın
Meclis-i meyde cezbe-i aşk-yâb uyanmasın
Mihman olur yüreğe vakitsiz ince hüzün
Gün batarken incitmez anlamam öldüğünü
Bir güvercin rüyası Yusuf'tan kalan yüzün
Sana baksam kırlangıç gidişin kuş düğünü
Gecenin ilk büyüsü bahtın feneri Ülker
Erik sarısı gökler dalın uçları beyaz
Çiy düşerse yüzüne haber gelir şafakla
Sensizlik serçe düşü gece buğusu ayaz
Yıldız düşür gönlüme göğü bana yasakla
Ay bulanır geceye kara çalar gündüzü
İbrahim sığınır Beyti Atik’e
Tanrı birliğine çölü yürütür
Bir çocuk yürekten mülke la derse
Can verir kucakta Azer’in putu
Yaratan can verir çürümüş ete
ELİNDE KALIR YÜZÜN
En günahkâr edayla dünyaya düşer cismin
Cehennem soğur sende sende soğur cehennem
Anıldıkça her daim şerre boyanır ismin
Zeytin siyahı günler seninle doğar matem
'Neşeden azat gönül genişler hiçe doğru'
Büyük şairin gönlüne selam ile..