Farkında bir insan olabilme çabasıyla kendini yetiştirmeye çalışan birisi
Yine akşam oldu
Denizin üstünden geçip
Dağların arkasına saklandı güneş
Bir çocuğun şekerini saklaması gibi
Kimseye belli etmeden
Ama herkesin gözünün önünde
Babilin asma bahçelerinde
Buluşur belki bir gün kayıp ruhlarımız
Yaşanmamışlara inat bir tebessümle
İçimizdeki çocuğun mutluluğu yüzümüzde
Yaşadığımız yerden çok ırakta bir yerde,
Çölün ortasında Vahanın gizeminde
Nasıl olsa unuturum dedim
Bu sefer öyle kolay değil
Yapamam da aslında
Vedâlar doğru değil
Ne kadar kolay alışmak sana
Çekilmezken ruhum hiç bir tarafa
Ben seni çok sevdim
Ben seni çok severken
Sana dair herşeyi sevdim
Hayata küstüğün geceleri
Sabahına gülümsediğin gün doğumlarını
Basıp geçtiğin toprağı hatta
Bir hayaldi sanki geceleri gördüğüm
Gün doğunca kaybolan yıldızlar gibi
Sonradan anladım kaybolan zamanı
Yalnız kalınca düşler sokağında
Bir kadın vardı çok güzeldi
Pastel tonlarda resim çizerdi
Balkonda oturuyorum yine
Boş duvarları izliyorum
Uzun uzun bazen
Biraz Oğuz Atay okuyorum
Biraz resmine bakıyorum sonra
Arada da başımı göğe çevirip
İçimde bir tuhaflık var
Kelimelerde buruk bir tat
Delilerin çığlıkları kulaklarımda
Mutsuz bir gün belkide ondan
Havada bir sarhoşluk var
Boş şişelerin içinde bulutlar
Bir minik deniz kabuğu ve
İki küçük beyaz deniz taşı
Kimbilir ne maceralar
Ne zorluklar atlattılar
Engin denizlerin delirdiği ve
Kıyıları dövdüğü dalgalarda
Gitmek hiç aklımda değildi
Birdenbire girdi hayatıma
Hüzün kuşları geldi yine
Kondular başucuma.
Mutluluk en güzel rüya
Daldı yine gözlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!