Adını Melekler Ansın Sevgili
Dilim seni çağırmaktan yoruldu,
Kalem seni nere yazsın sevgili.
Akmak için yine gönlüm yol buldu.
Adını melekler ansın sevgili.
Dokunma yüreğime yangınlar içindedir.
Kalbura konmuş zaman eleniyor her bir an.
Aklımdaki her zerre neden ve niçindedir.
Yok mudur bir kelpeten zaman çarkını kıran.
Tenimi çiçeklerin renklerinde gizlerim.
Bahçendeki güllerin arasında yaşarım.
Kuruyan bedenimi ruhunda filizlerim.
Estirdiğin rüzgarın ardınsıra koşarım.
M.M
Kara kışlar devredince bahara.
Yağmurlardan geçince beyaz kara.
Dinmez olur gönlümdeki bu yara.
Geleceğim bir baharda ansızın.
Kuru çiçek dönüverip sarıya.
Sensiz de yürünür bu yollardan.
Gece olur, ay doğar.
Ay karanlığı boğar,
Yapraklar rüzgarla buluşur,
Düşer usulca dallardan.
Ben gölgemle yürürüm bu yollardan.
Ben miyim sana cefa eyleyen.
Eyleyen dilimse keser atarım.
Cefana karşılık sefa eyleyen,
Ruhumsa kaldırıp bir ateşe atarım.
Hayat senin gözlerinde yaşamaktır zamanı.
Gözlerinde eriyip kaybolmaktır yaşamak.
Sonsuzluk denizinde, yelken açıp bir ufka,
Senden gelen bir rüzgarla bir meçhule yol almak.
Zamanın çarklarında erirken hayat.
An-an, dakika-dakika ve saat-saat.
Bir seyirde seyrandayken bir kervana rastladım.
Sordum yükün nedir senin ne taşırsın uzağa.
Dedi: Yüküm çile, yüküm keder, gam taşırım üstadım.
Dertle yatar gamla kalkar garip birer aşığız.
Çileye de kedere de ezelden alışığız.
Bir kadın var içimde, resmeder hayalini.
Bir kadın var kalbimde, anlatır her halini.
Bir kadın var düşlerimde, gökkuşağı renginde.
Bir kadın var, hayalini yüzdüyor enginde
Bağımda dolanıp, kuş olsan uçan.
Gönlüme girecek yok bulamazdın.
Gönül kapısını ardınca açan,
Sana yar olacak kul bulamazdın.
Ne yar dedin bana, ne de sevdiğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!