çiçeklerle bezenmiş
gönlüm bir aşk bahçesi
lâle, sümbül, pembe gül
mor menekşe, karanfil…
aşk acısı çekenler; aşktan korkup kaçanlar
1.
Sevda yeli başımda esti biraz sert gibi
Bir ileri bir geri, öldürür bu dert beni
Elem yüklü bir gece, elimde kalem kâğıt
Döküldü satırlara düşlerimden bin ağıt
Gönül bağında açar, aşk kokulu sümbüller
Vuslat türküsü söyler, gül dalında bülbüller
Vurulur bir güzele, aşka hasret gönüller
Al yanakta allanır, kardan beyaz ak güller
Tanrı aşkına söyle, ne bu işve, ne bu naz
Azıcık insaf eyle, hiç mi için sızlamaz
Tanrım onu affeyle, suçlarını bana yaz
Ne durursun kazmacı, mezarımı derin kaz
Her son bir başlangıç
Her başlangıç bir son
Bir değişimdir doğa
Ölüme doğar insan
Su; buhar olur, bulut olur, pus olur
Bir güz günü bir güzele, sevdalandı deli gönül
Yüzü benzer bir gazele, havalandı deli gönül
Sakınmadı hiç gözünü, yuvalandı deli gönül
Tutamadı tek sözünü, kovalandı deli gönül
Sarmasını bilemedi, kırılası hay ellerim
Bir dilberin peşinden az mı koştum yoruldum
Feleğimi şaşırdım, dinden imandan oldum
Aklımı aldı baştan, aşk oduyla yoğruldum
Kavuşuruz diyordum, gözyaşına boğuldum
Yandı gönül tutuştu, kor ateşte kavruldum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!