Sen ilk baharın çılgın mevsimi gibisin
Kimi zaman yokluğunla üşütür
Kimi zaman varlığınla şaşırtırsın
Ama bir gerçek var ki ömrümün ilk baharı
Senle birlikte olduğum anlarda saklıdır
İnsan insanı satar derlerdi inanmazdım
Bu gün insan pazarı gördüm
Adam adamı satardı
Karşılığı dolardı
Saymasını tatlı görünce satmak için babasını arardı
Isız gecelerden farksızdır yokluğun edası.
Dokunur yüreğime gecenin karanlığında sesizce çalınan hüzünlü bir şarkı misali.
Halen seni gördüğüm o sihirli ilk dakikalardayım dokunur dudakların dudaklarıma meyhanenin loş ışıkların altında.
İştahımı kaçırdın bu akşam
Aşka sevgiye tok ettin beni
Kadehe bağışladım sana olan ilgimi
Boşalan kadehlere doldurdum biriken hasretimi
Yudum yudum yok ettim sana olan sevgimi
Sarhoştum ozaman
Kader olsaydım bütün güzellikleri sana yazardım
Hayat olsaydım seni yaşamın en yüce zirvesinde yaşatırdım
Güneş olsaydım senin güzelliğine özenerek doğardım
Ay olsaydım pencerenin perdesi aralandığı yerde doğardım
Ve sen mışıl mışıl uyurken zifiri karanlıkları kovalar
Loş ışığımla odanı aydınlatırdım
Artık bu gün senin kalbinden taşınıyorum uzaklara doğru
Aşkın hasretin özlemin olmadığı yerlere
Desem aldanmış olurum
Çünkü ben seni gördüğüm an kalbimi kalbine kelepçeleyıp
Bendeki anahtarı okyanusa attım
Sana yarattığım okyanuslarda boğuluyorum
Sana yarattığım Aşkın ateşinde külleniyorum
Sana yarattığım fırtınalarda Yokoluyorum
Ama her şeye rağmen
Seni çılgıncasına seviyorum
Sana boyun eğmiyeceğim ölsem bile
Yokluğun ateş olup yüreğimi yaksa bile
Söküp atacağım senle ilgili beynimin içinde ne varsa
Düşerim hayatında gökyüzünde meçhullerte düşen yıldızlar misali
Essin ayrılık rüzgarı alsın gütürsün beni yalnızlığın diyarına
Sende vazgeçemez oldum canımın bir parçasından farksızsın
Sen istediğin için seni nezaman içimde koparıp atmayi düşünsem
Düşüncesi bile canımı yakarcasına acı çektirir yüreğime
Hanin olmazsa olmaz derler ya işte öylesin sen benim için
Sen olmazsan hayatımda ben olamıyorum hayata
Neyleyim yağmuru içimdeki aşk yangını sönmeyince
Neyleyim yağmuru gönül bahçemdeki yar gülleri açmayınca
Neyleyim yağmuru akan gözyaşlarımı yenmeyince
Yağmurdur ıslatan gönüldür uslatan
Yar yokluğun kurşundur düştükçe acıtan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!