Mehmet Koca Şiirleri - Şair Mehmet Koca

Gelmeni bekliyorum köşeyi dönüp Gülmeni bekliyorum beni görüp
Öpmeni bekliyorum yüzünü yüzüme sürüp Ama getirmiyor tahmin ettiğim hiçbir saat Ve inatla yineliyorum
Hadi çık da gel artık zamana yenilmeden daha fazla Gelmeni bekliyorum
Oyunlar oynuyorum kendimle beklerken seni
Şimdi üçe kadar sayıyorum ve köşeden çıkıyorsun diyorum Ama en az binlerce kez üçe kadar saydığımı hatırlıyorum
Hiç gelmesen de gelmeni bekliyorum

Neden hazırlandın neden toplandın
Acilen gidecek bir işinmi var
Neden başucumdan resmini aldın
Hoşçakal denecek birisimi var

Sen diye bağrıma basarım taşı

Hüzün taşır tüm vagonlar,
Terminaller, limanlar, yollar.

İçine sindire sindire yüreği eze eze,
Tadını çıkararak;
Yerleşir göğüs kafesine.

Adına şarkılar yazdım
Her satırında bir devrim yaptım
Eylem adımlı özlemler yürüttüm
İsyan ve başkaldırış dolu notalara
Ne vurup öldürecekti sevdayı
Ne kolunu kanadını kıracaktı

Neden boynun bükük mahsun durursun
Dört mevsim hazanı yaşamıyorsun
Sonbahar matemi düşmüş yüzüne
Yaprağını dökmüş sararıyorsun

İçinde gizli bir yaramı saklı

yaşamak dediğin...
ilk nefes
ölmek dediğin...
son nefes
hayat topu topu iki nefes
ben ne zaman yaşadım

nasıl huzur içinde ve üzülmeden gidebilirim
hayır, ruhum yara almadan bu şehri terketmeliyim
karanlık duvarlar arasında acı dolu geçen uzun günler
yanlızlık içinde uzun geceler
kim acıdan ve yanlızlıktan pişmanlık duymadan buradan kopabilir
bu caddelere ruhumdan o kadar çok parça saçtım ki

Yavrusun yitirmiş analar gibi
Elleri koynunda kalmış menekşem
Sanki bir keremin aslısı gibi
Aşkın narı ile yanmış menekşem

Ağlamış sürmesi akmış gözünden

Sana geldim...
Gecenin bir yarısı sensizliğin çığlığından
Yüzümde hasretin kesikleri
Avuçlarımda kalbim
Sana geldim...

Gidemezsin derlerdi gittim
Taşınıyorum şehrim…
Bir valiz dolusu bile değil götüreceklerim
Ama ağır…
Ve sadece ben bilirim
Elimle dikip büyüttüğüm karanfilim