Mehmet Kızılırmak Şiirleri - Şair Mehmet ...

Bir kez daha düşersin
Biraz daha büyümüş olursun.
Bu sefer daha az akar gözünden yaşın.
Kendi yaşını kendin silmeyi öğrenmişsindir de.
Canın birazcık acımıştır.
Bir öncekinden az,

Ayaklarından belli olurdu gelişi,
Sokak bir başka eser o görününce,
Sardunyalara kıt’a durur pencerelerde
Ellerim hep böyle sahipsiz kalırdı.

Dudağından name düşse,

Bu yağan yağmur,
Damla damla akıp giden zaman gibi.
Bir lahza düş gibi,
Geçmişi olmayan bir hayatın istemi gibi.

Islanan toprak, burun dolusu koku,

Bu yaşadığımız en güzel günken
Birden yağdı dolu üstümüze,
Birden uçtu balonlarımız göğe
Bu yaşadığımız en güzel baharken.

Kimse kimseyi bilmezken,

Bizde severdik efendim, bizde.
Bizimde etrafımızı sarmıştı aşk bir keresinde.
Hem bir tek Âdemin suçu ne?
Bizde sayıkladık zamanında,
Bizde nöbet tutturduk uykulara.
Az düşmedi o mendil o yola,

Başımı her yastığa koyduğumda,
Bana senden bir şeyler gider.
Kalkar, ışıkları yakmadan,
Sana bir şeyler yazarım.

Aklımdan geçen onlarca söz,

Mercandan bir kolyen vardı boynunda,
Sessiz, sedasız bildiğimiz yollardan geçerken.
Ansızın bir çiçek büyürdü,
Güldüğünde çorak bildiğimiz toprakların birinde.
Ey güzel;
Eyleme vakti gönlümde bir ömür,

Geçmiyor kapı önümüzden eskici,
Bir yığın oluyor atılmayı bekleyenler.
Bin bir ses arasında kayboluyor kuşlar,
Hangi çiçek rengine küser?
Ne bir anı ne bir geçmiş,
Elimde duran son bir kare,

Her şey üst üstemi gelir çocuk?
Tabiat nasıl yerle yeksan olur bir anda?
Gün nasıl kararır bu kadar çabuk?
Neden bu kadar hızlı söner kandilimiz?
Bir yanız neden hep bu kadar buruk?

Olduğum yerde duruyorum ben
Bir yerde koşar adım ölüme gidenler var.
Karanlık aydınlığı her vakit boğuyor
Gece devrediyor mesaiyi güne
Güneş içimize doğuyor.
Atık karton olmuş bir yatak