Mehmet Kesici Şiirleri - Şair Mehmet Kesici

Kaçkar'ın eteklerinde bıraktım göze'leri
o yeşil bayır'ları, serin soğuk suları
Deniz'in tuzlu suyu, boğazımda ki gıcık
ezikliği yüreğimin, yürüyemediğim dik

Deli mavi sevdalardı, öte'lerdi hep tutkum

Biliyorum uzaktasın:
biliyorum tutmaktasın dişlerinin arasında isyanlarını
yağmur yağmur düşmekte buluttan hüznün
amma gözüm ıslanıyorum
kıskanıyorum geceden kara kaşını, ela gözünü
hatmetmişim her sözünü biliyorsun

Sorma dost haller nedir
Durum nasıl, keyif nasıl
Gün kızıl, gece hınzır, yer bakır
Yastık taş, yorgan ağıt velhasıl.

Analar ağlamakta, çocuklar'sa sokakta

Benim de bir hikayem var sevgili
benim de bir geçmişliğim hayat yolunda
çoğunda sen olmasan da.
masalımda anlatılan hep sendin
sendin gönül tahdımda hep
taç, sendin aşkıma.

Kaval kemiğimden sekti bir zaman kurşunun sesi
Şimdi, yüreğimi delen bu yara da neyin nesi
Tutuldu nefesim.
Fail, nerdesin?

Bir kavganın ortasında savurduğun o kurşunu

Öyle kolay mı, hayallere uzanmak
Tutunmak mehtaba her gece?
Umutları sürümek delicesi peşinden
Yıldızları kucaklamak dahası?
Sahası hudutsuz duygularımın
Vurgunlarına düşmesi hani?

Bugün ağlamıyacağım inadına
Çekip çıkaracağım seni içimden
Bir biçimde unutacağın seni de
Öfkeleri artıracak ne varsa
Cümleleri kuracağım aksine
Dudağını bile ısırtacağım

Uğradım işte bugün o eski yerimize,
Bilsen nasıl ağladım eski günlerimize,
Sımsıkı sarılmıştık hani birbirimize,
Orda otururken ben gönlüm döndü denize,

Şöyle etrafa baktım yine sevenler vardı,

Karakuşu ben vurmadım anne
ben sürümedim kırlangıçları çok uzaklara
kelebekleri ben düşürmedim ki tuzaklara
içim sızılıyor hala, inanmazsan da
sapanım kırıktı o gün
lastığım yoktu

Kalk yüreğim gidiyoruz!
düş yorgunu gözlerimin vaktı yok
düştü tüşecek kapaklar
yol'a koyuldu sarı yapraklar
toprak kurudu
kızıl vurgundu hatıralarda