Mehmet Kalyon Şiirleri - Şair Mehmet Kalyon

Sesimi sustum
Yağmuru izledim yangınlar içinden.
Ateşi soğurdum,
Geceyi dinledim ışıklar içinden.
Kalbimdeki nurdan geçip,
Kendimi buldum çiçekler içinden.

Kırlarda kelebekler uçuşunca
Meltemler okşasın o saçlarını
Papatyalar açsın yalnızlığımdan
Bahar yağmurları ıslasın seni

Kaldırımlarında taşın olayım

Biraz kırgın, biraz yorgun, biraz dargın ve hırçın olur sözcüklerim konuşamam...
Platon'u, Ahmed Arif'i ve Şekspir'i dinlemiş papağanlar bilirim,
Alnı secdede, kulağı ibliste,
Gözleri kir içinde namussuzlar tanıdım.
Bir ayağı çukurda Nuh'un soyu ile savaşta
Selahaddin'i sorgulayanları duydum bin yıl sonra!

Ufuktan kar yapılı bulutlarla,
Uykusuz gecemde yıldız yanardı.
Ilık gözyaşı damlası yağmurla,
Islanıp giderdi sensiz yüreğim.

Seherden serçe kanatlı rüzgarla,

Ben bir deliyim
Deliler de sever gülüm
Hem de deli deli

Keremin tutuşup yanarken bedeni
Su vurur başını taşlara gezer deli deli

Düşlerim yıkılırken üstüme
Bir bir astım duygularımı
Elindeki kırmızı güllerin dikenlerine
Acıyarak titredi kalbimdekiler
Sen yürürken bu şehrin sokakları
Dolaştı ayaklarıma