Mehmet'in hikayesi Şiiri - İsmail Öztürk 3

Mehmet'in hikayesi

Havada kırıcı bir soğuk
Kalbinde delice bir sevda vardı
Oturmuştu Mehmet parktaki bir banka
Gözleri denize dalmıştı
Düşünüyordu...
Memleketinden kopalı 2 sene olmuştu
Gurbet ellerde geçen koskoca 2 yıl...
Neler gelmişti Mehmet'in başına bu süreçte
Mehmet üniversiteyi bitirip düşmüştü yollara
Bir iş umuduyla...
Hedef İstanbul'du. Taşı toprağı altın şehir İstanbul...
Önce bir oda buldu kendine.
İş aradı, bulamadı.
Bir kahvehanede garsonluk yapmaya başladı sonra...
Biriktirdiği paraların bir kısmını memleketine yolluyor
Bir kısmı ile de geçinmeye çalışıyordu.
Evet, üniversiteli Mehmet garsonluk yapıyordu...
Aradan günler, haftalar, aylar geçti...
Mehmet hala garsondu.
Ve bir gün şans kendisine gülmüştü...
Büyük bir firmaya yaptığı baŞşvuru kabul edilmiş,
Mehmet hemen işe başamışı.
Fazla sürmedi yükselmesi...
Gençti, çalışandı, inatçıydı ve başrdı.
Şef oldu Mehmet çalıştığı şirkette...
Herşey yoluna giriyordu
Mehmet daha çok kazanıp, daha çok birikim yapıyordu
Yuvası için...
Evet. Mehmet bir yuva kuracaktı...
Köydeki yavuklusu Zeynep'i alıp, İstanbul'a getirecekti.
Ama kötü haber tez duyulur ya...
Zeynep'i, Mehmet'in çocukluk arkadaşı Kemal'e vermişlerdi.
Yıkıldı Mehmet, hayalini kurduğu yuvanın
elinden uçup gitmesine...
Acaba yüzüne gülen talih tersine mi dönüyordu?
Aradan yine günler, haftalar, aylar geçti...
Bu bir felaketti...
Deprem vurmuştu, Mehmet'in memleketi İzmit'i
Akrabaları, arkadaşları ve Zeynebi
En önemlisi anası ve babası da göçmüştü
Bu yalan Dünya'dan
Mehmet bir kez daha yıkıldı...
Tamir edilemez bir yara açılmıştı kalbinde...
Bir yandan ana - baba acısı, diğer yandan aşk yarası
Sonra düşündü Mehmet, gençti, azimliydi, ayakta kalacaktı...
Yapmalıydı, yenmeliydi bu kötü talihini...
Çalıştı, çalıştı Mehmet... Durmadan çalıştı
Ve başardı. Artık müdür olmuştu...
İyi bir işi ve iyi bir kariyeri vardı
Ve bütün Türkiye'yi sarsan ekonomik kriz patladı.
İflas etti Mehmet'in çalıştığı şirket...
Şimdi ne yapacaktı. Elindeki herşey birbir uçup gitmişti.
Yanında sadece bir ceket ve bir çok dert kalmıştı.

Havada kırıcı bir soğuk,
Kalbinde delice bir sevda vardı.
Oturmuştu Mehmet parktaki bir banka
Gözleri denize dalmıştı...
Düşünüyordu...
Yürüdü Anadolu delikanlısı Mehmet, yürüdü...
Ve atladı Boğaz'ın serin sularına...
Ardında acılarla dolu bir hayat ve bir ceket
Bir de kahrolası Dünya'yı bırakmıştı.
O, gençti, çalışkandı, kararlıydı...
Olmadı, yapamadı!
Yürüdü gitti Mehmet, bilmediği uzaklara...
Dedim ya! Ardında acılarla dolu bir hayat, bir ceket
Bir de kahrolası Dünya bırakmıştı...

İsmail ÖZTÜRK