Mehmet Hüseyinoğlu Şiirleri - Şair Mehme ...

Emekleyerek başladık çetin bir yola,
Bebek dediler adımıza,
Yürümeyi öğrendik düşe kalka,
Çocuk dediler adımıza,
Gülücükler atardık tüm Dünya’ya,
Severdi konu komşu, anne ve baba,

Biz kor gibi sıcakla kavrulan,
Susuzluktan çatlayan toprakların,
Güneşin kavurduğu çocuklarıydık.
Çamurla toprakla oyunlar oynayan,
Koyun güden, davar güden çocuklar,

Sıradağlar gibi dayadım sırtımı sana,
Dimdik durdum sayende dosta düşmana,
Varlığın hediye rabbimden bana,
Sırtım yere gelmez sen varsan baba.

Koca çınar gibi hep başımızda,

Gah Toroslarda görürsünüz hastadır bir keçi,
Gah Konya ovasında Ayşe teyze’nin ineği,
Gah Diyarbakır’da Ali amca’nın kuzuları,
Tüm yurdu gezerim Veteriner hekimim.

Bir kıvılcım çakar, uyanır insan,
Bir insan uyanır, aydınlanır toplum,
Toplum aydınlanır, kaybolur karanlıklar,
Bir kıvılcımla başlar tüm uyanışlar.

Sarmışsa karanlıklar dört bir yanını,

Daldım derinlere, kayboldum benden,
Aramaz oldum, umut kalmadı,
Karardı benliğim, zihnim bulandı.
Yusuf misali kuyudayım ben.

Düşünceler içindeyim her şey karıştı,

Diyarbakır çocukluğum, gençliğim, yaşlılığım,
Sevincim, hüznüm, kaygım Diyarbakır,
Yaşama sevincim, ailem, hatıralarım.
Diyarbakır Diyarbakır.

Seni nasıl anlatsam bilemedim,

Gözlerim hüzünlü, ayrılmak bu kadar mı zor,
Bakıyorum ardımda bıraktığım yıllara,
Hüzün, mutluluk ve tüm yaşanan duyguları,
Saklıyorum hatıralarımın arasına,

Adilo’nun bahçesinde çiçek topladığımız günleri,

Sürekli konuşur bu âdemoğlu,
Sanırsın tek doğru o yeryüzünde,
Hayatta durmamış doğru çizgide,
Doğruyu sorsan çizgi zanneder.

Doğruluktan gem vurma, bilirim seni,

Yaşam dediğin çıkmaz sokakta,
Dolandım durdum ömür boyunca,
Dost aradım hayat yolunda,
Bulamadım kaldım yalnız başıma.

İnsanoğlu arar bir dost yüreği,