Mehmet Hacıismailoğlu Şiirleri - Şair Me ...

Bu tren belli ki yolcu bu rayda
Ardından boşuna baksan ne fayda
Sevmeyen sultanı altın sarayda
Mücevher küpüne soksan ne fayda

Çevirsen bend ile dört bir yanını

Ben bu yolda kurban ettim boynumu
Köroğlu’nun elindeki saz benim
Her güzele yastık etmem koynumu
Cehennemle yarışacak köz benim

Büyüklerim başım ezse susarım

O akşam telefonda sana veda ederken
Oy dedikçe içime ne düştü bilemezsin
Ağlamaklı sesimle son kez hoşça kal derken
Vay dedikçe içime ne düştü bilemezsin

Uzun sürmez bu hicran demiştim unutmadım

Kimi sütten çıkmış ak kimi pırıl-pırıl pak
Kimi insana benzer zikri alçak mı alçak
Kimi dinden firari vicdanından kayıp hak

Kalubeladan gelmiş insanları kim tanır
Dönüp baksak aynaya aynada yüz utanır

Yine sardı beni Elif’in narı
Korkarım yakında küle çevirir
Huda’mın mirası ömrümün varı
Gazele göz sürse güle çevirir

Dünya dediğin tuzak, kurbanı ben ve sensin,
Dünya için ahrete nasıl yaramaz densin?

Bir düşün her kötü iş insanın icadında,
Lezzet aranır olmuş haramın her tadında,

Yanan benim, yakan belli,
Kul neylesin kül olana.
Diken belli, yıkan belli,
El değmezmiş gül olana.

Şer’de benim, ar da benim,

Esedullah (Allah’ın Aslanı)
Efendimizin süt kardeşi,
Alemlerin Resul’ünün amcası
Güçlü, kuvvetli, onurlu sahabi
Avcı, keskin nişancı, mazluma yardımcı Hamza,
Resulullah’ın diliyle

Bir can vermek varmış ana, bir can,
Yani her insan gibi, bir kere ölmek varmış,
Bir defa gömülmek ve en önemlisi,
Bir defa şehit olmak varmış anam.
Herkes bir defa ölür ancak,
Herkes şehit olamaz!

Annem vurulduğu zaman küçüktüm
Küçücük yüreğimde kocaman acılar vardı
Kan revan içindeydi Filistin
Gök kubbenin titrediği
Bir vahşet ikindisiydi
Çaresizliğin ta kendisiydi