Mehmet Gündüz Şiirleri - Şair Mehmet Gündüz

Su saçaktan süzülür,
Yar karşıdan görünür,
Yârimin kaşı, gözü,
Süzgündür, ah süzülür.

Ayrılık ı alma ağzına,

Beni hor görme, ey gafil insan!
Var mı seni benden yakın tanıyan,
Haram yalan yapma, insan ol insan,
Önce sen kendini, tanı kendini.

TÖVBE

Sevgini başka yerde ara
Bende bulamazsın
Yıllardır kaldın gönlümde
Bir daha kalamazsın

TÜRKİYEM

Türkiye’m Türkiye’m benim canımsın
İlkbaharım, son baharım, kışımsın
Seni çalar seni söyler sazımsın
Türküler dolusu selam Türkiye’m

Ben senin derdinle yanıyorum ah!
Gel bu dertten, beni kurtar da götür,
Sevgine mahkûm oldum anla beni ah!
Demir parmaklıkları, kırda götür.

Aşkın bir mahpushaneyse,

Ülkü denen sevgi seli,
Gönüller akar gider,
Bilen bilir sevdasını,
Sevdası ile taşar gider,

Aşağı çeşmenin taşları,
Mendilimin uçları,
Beni baştan çıkaran,
Ümmüş’ün bakışları.

Ümmüş bakıyor,

Seher vakti bir güzele rastladım
Bahçesinde çiçek açmış gül değil
Geldim geçtim evinizin önünden
Bana göre eğlenecek yer değil

Dost bilirim her yüzüme gülene

Ben demedim, sen dedin
Sevmemi sen istedin
Tertemiz aşkımızı
Neden kirlettin

Bir gül açmıştı gönlümde

Senden ayrıldığım gece uyuyamadım
Gezdim sokaklarda yıldızları hep saydım
Bir bir kaydı gökyüzün den hepsi kayboldular
Ardından güneş doğdu, sen bana doğamadın

Gittin ki sen, gideli, geri dönmez misin?