Mehmet Göden Şiirleri - Şair Mehmet Göden

İçimde gözyaşı koymadı döktü
Duyar mısın ey sevgili Sultanım
Yokluğun belimi on yerden büktü
Görür müsün ey sevgili Sultanım.

Yaşarım ya günler o günüm değil

Bil artık sonbahar çaldı kapımı
Gülüp oynayacak hoş yürek kaldı
Ömür ezdi geçti baharı yazı
Gürleyip coşacak boş erek kaldı.

Sinsinin elinden yerim kurşunu,
Boşalır damarımdan akan kan benim!
Namluyu doğrultmuş derim çek şunu,
Ardardına giden can benim,

Altı dal kırıldı açan gülümden

Hasret:
Yelkeni yelkeni şişmez yelkenli gibidir.
Her rüzgara sulanır ama şişmez
Özgürce havalanıp uçmayı ister gibidir
Ama:
Beklediği gücü bulamaz,itilmezse gitmez

Neyin var..!

Düştü gönül bir çıkmazın dağına
Ne ileri, ne geriye yolun var
Bahar'ında poyraz vurmuş bağına
... Düzen tutmaz ne takâtin halin var.

Umutmu kaldı geri,gelen zamana
Telef oldu ömür döndü harmana
Ağlıyor yüreğim dönüp birdaha
Seveyim diye birine bakmaz neylerim.

Hasret bir çırpıda, bitermiş sandım

Ben niye sefilim böyle?
Bir çakaldan pençe yemiş,Arslan gibi perişan,
Hiddetim! sineme 'mi vurayım,yoksa;

Azgın seller gibi,etrafamı?
Bir yudum su gibi aziz

Bir veda edemeden, gitti ömürden yıllar
Ha saatler ileri, ha geri olsa ne var?
Ahir kalınca bizler, göre göre yaşamak
Yaşlanırken bedene , fazla gelen bir o yar.

Seni arıyorum gökte denizde
Ay'da arıyorum yıldız'da yoksun
Bıraktığın bunca sonsuz dehlizde
Bir nefes içimde, geniz'de yoksun.

Zamansız Veda..!

Başıma geleni kullar içinde
Tarttım daha dertli olan var imiş
Subuti bilirdim canlar içinde
Kudretten armağan canan bir imiş.