Mehmet Göden Şiirleri - Şair Mehmet Göden

Öyle sessiz,duruşuma aldanma!
Neşede zevkte,sevip gör beni,
Eski kabuk bağlar,küllenir ateş,
Kalbinin tahtını,ver de gör beni!
&
Oturayım orada,açsın çiçeğim,

Kaç yıl oldu saymayı,
Bıraktılar çoğumuz.
-Kaç kitaba konu oldu? Kaç cilt doldurdu?
Soğuk bir tabut içine sığdı,hayallerimiz
Berlin şehitlik camiinden uğurlanırken burukluğumuz!
Hayat sürüyor elbet! Sürerken ses kısıklığımız!

Eyvah! gönül kaldın kendi başına
Yalanı dolanı, edenin gitti
Ne dertler yığmışsın allah aşkına!
Gülerken seninle gülenin gitti.

Üstüne aldığın emanet hayat

Hatırladın değilmi?
Veda ederken beni...
Yüzüme bakmıyordun,
Görmezden geldin beni,
*
Benmi yazdım kaderi?

Kapadım kapısını hayal dünyamın,
Bir tek seni ve beni aldım içine,
Unuttuğum gülmek salmasın gam'a,
Günahları sevapları saldım içine

Yapışmış yakama gelmiş gitmiyor,

Kimi zaman cahil aklıma uyup,
Kaçan sevda trenine,binsem diyorum!
Yaşanan tatlı tatsız,tüm anıları,
Kader silgisiyle silsem diyorum!
°
Güvensem gönlüme, çıksam yoluna!

Bitti mi güzelim bahar ayları
Sonbahar kapıyı, çaldı desene
Tomurcukken, güllerinin dalları
Poyraz yeli vurdu,kırdı desene.

Hani nerde kaldı,güç ve takatin,

Resmine bakınca maziye döndüm
Nasıl geçmiş zaman, dün değilmiydi?
Sanmaki yaşadım o gün ben..öldüm.
Orda bıraktığım,can değilmiydi?

İstemem ela göz yaşla boğulsun

Hiçmi gelmez vicdana senin inadın,
Çektin ceremesini demedin aman! ,
Ömür ekseninde,ecel ne zaman?
Geleceğini bilemeyizki!
*
Oturup sakinlik bulman yaşınla,

Bazen acı lokma yedirir
Yutmasını bilene
Herşey taze lokum gibidir
Tatmasını bilene,

Her baharda gün olmamışlarda kar,