Mehmet Furkan Şiirleri - Şair Mehmet Furkan

(A)ciz bi aşık gibi oturuyorum gönlünün parkında
(Y)apraklarını yoluyorum bi papatyanin seviyor mu sevmiyor mu bu son falım da
(Ş)ımarık bi cocuk edasıyla yüzüme vuruyor sonra
(E)n acımasız haliyle yokluğun oturup ağlıyorum ve sen yine yoksun yanımda...

Telafisi olmayan olumsuz bi vaka gibiyim
yapalaynizim bilmediğim karanlıklarda
Şimdi sadece sen ve ben varım dörtmetrekare odamda yalnız başıma
Hiç yaşamadım senden önce şimdi de yaşamıyorum senden sonra
Yalnızlık tanımlanmış bana oysa ecel yazılmalıdı sensiz alnıma...

Sen ve ben hiç bi zaman biz olmamışız meğer
Hep benmişim aslında bu ilişkide seven
Bi temmuz sıcağı çekip gittin hemen
Ben sana inandım oysa bu resim çoktan çizilmiş sende.

Kaç kişi yazar seni aşk diye saatlerce günlerce

(A)y olsam bi günlüğüne sadece yansısam sana
(Y)aklaştırsa dünya bi santimde olsa seni bana
(Ş)imdi senle olmak vardı bi umut içimde bekliyorum hala
(E)n güzel sözlerle anlatsam seni sana AŞK la...

Seni kaybetmenin korkusu içinde kaybettim seni
Ansızın girmiştin bu kalbe ve ansızın çekip gittin
Unutma hep içimde kalbimde benim olacaksın sen benimsin benim
Seni sevdiğimi haykiriyorum duy ne olur unutma beni
Dön ansızın yeniden ölene kadar kadınım yarimsin...

Bu sana son yazışım elveda aşkım
Çok güzel gelmiştin bu cana
Çok yazık yaptın.

Güzel hayaller yaşattın söz verdin yaşayacaktık
Ben seni yazmaktan sevmekten usanmadım

Hüzünlü bi halde bekliyorum seni limanda bekleyen yaralı gri bi gemi gibi
Halka halka yalnızlık işliyor benliğime çapaya bağlı geminin zinciri gibi
Biliyorum artık gelmeyeceksin kaderine terk edildi bu gemi
Çok gemi öldü bu limanda yalnız ben değil ki...

Gittin
Güzelce gittin
Sahi ne güzel gittin...
Diye baslayan bi şarkı vardı aklımda

Gittin

Şehirler arası bi otobüs seferinde
Şekersiz içtiğim bi bardak kahve
İzlediğim incir çekirdeği filminde
Bi mevta
Kahvem yudum yudum tükenirken
Bi ömür tükenmiş bi sahnede

Hiç bi zaman seni göremeyeceğim şehre yol alıyorum
Karanlık uzun yol hüzün
Oysa sen olmalıydın karşılayan beni Esenler otogarında
Sarmalıydın büyük bi heves özlemle boynuma

Senle mutluluğa çizilmemiş iki ayrı portre gibiyiz şimdi