Sabaha karşı…
Bir umutla uyandım;
Saat çalmamıştı daha
Şafak sökecekti,
Odamın penceresinden
Önce ufuk
Yüzümde
Bir maske
Eğriti duruyor
Düştü düşecek
Yoruldum
Soluk soluğa
Yorgun gözlerim…
Ruhum,
Beni çoktan unutmuş
Karanlıkların
Dalgaların dövdüğü uçurumlarında,
Ben
Bir Gazete,
Bir gevrek parası
30 sene öncesinin
O zamanlar
Aldığım harçlık,
Bir anı
Az kavun az beyaz peynir
Bir kadeh rakı soframda
Umutlar yarı yolda bırakmış
Bir başıma
Amasrada
Çıpınan güne inat
Gri mor bulutlu
Bir bahar havası
Gök gürültülü bir sağnak;
Özletmişti
Ne zamandan beri,
Bahar
Derin sessizlikte
İsyanlarda ruhum;
Çay içme bahanesiyle
Yalnızlığı sakladığım cafede
Kim bilir kaçıncı zaman
Öldürdüğüm,
Gün,
Bitime yakın
Akşam
Sessiz sedasız
Gözleri kapanan gökyüzü
Ufukta bulut toplanmış;
Soluk,
Titrek bir mum ışığı
Görebildiğinin ötesi
Karanlık
Rüzgarlara dayanmış olsada
Son,
Gün batımı
İsmet Babadayım bu akşam
Yanımda dostlarım olacak
Ya girişte
Portmantoya bırakırız dertleri
Ya da Boğaza atarız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!