Şimdi oldu,
Kapıyı açtı suçluluk duygum.
Haydi başla,
Başlasın elinde hazır ısıtılmış nefretiyle herkes!
Babam mesela,
Sabah gözlerim şiş irkildim.
Yatakta doğrulup, geceyi anımsadım bir an.
Sokak uçuşuyordu,
Kediler kuliste.
Dükkanların önü çöp yığını.
Uğultu vardı,
Emanet et beni alıcı kuşlara,
Verme, emanet et.
Olasılıklar hep dursun silahımın yanında.
Sulara bırak sığ kenarlardan,
atma, bırak.
bana bir iyilik yaparmısın
bak orada sılahım
vur benı
en ölümçül yerimden
kabusla uyanılan sabahlardan kurtar benı
tıtremese ben yapaçağım
salt senin kısa adında her kelımemde harflerın var
haylı garıp
herseye ınatla ıllede senın körpe hıc soylenmemıs adında
belkı bır kelıme belkı bır ıslem
şu kronık bencıllıgınden bı sıyrıl bakıversene
farkedeceksin gözlerinin nasıl açıldığını
hep kırma bakır sarısı
tarıfsız bılınmedık rengınde
özlemler sırası ardına
hangısı hangı sırada
nereden baslayacagım sımdı
neye nasıl neden anlatmalıyım
Kırpık olması mı bizi bize tatminsiz kılan, yoksa bitmesini istemediğin anlar gibi mi bize olan?
Gözler bir bütünü tamamlamak için bir araya geldiğinde neden zaman her zaman olduğundan daha hızlı akıyor, adeta daha iki kelime etmeden?
Öylesine çok şey var ki söylenecek…
Durum böyle iken hangi ömür içimdekileri sana anlatacak?
sahte her evresi sürüncemenin
korkunç yüzleri,elleri
ayrı tuttum seni
derken kadın yatakta
büyüdükçe büyür
günah içer öğün öğün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!