Mehmet Eren Şiirleri - Şair Mehmet Eren

Yangın yüreğimde yâr hayalimde,
Uykumu elimden alır geceler.
Gurbet elde kırgın bezgin halimde,
Acımaz üstüme gelir geceler.

Hasretlik yükünü sırtıma verdi,

Dost’luktan caymışsın duydum,
Daha gelme’sende olur.
Geldiğin günlere saydım,
Daha gelme’sende olur.

Olma kardeş olma bacı,

Sorunlar çoğaldı durmadan artar,
Nerden başlayalım söze üstadım.
Adalet tartısı de nasıl tartar,
Nasıl döndürelim öze üstadım... ERENİ

Sorunlar çoğalsa çaresi vardır

Has bahçe içinde dolandım gezdim,
El uzattığım gül gül dedi bana.
Nergiz’e lale’ye bakındım süzdüm,
Mor menekşe sümbül gül dedi bana.

Türlü, türlü renge bezenmiş her yan,

Sevgidir her işin esas temeli,
Varıp gönül ehli olana danış.
Manasını bilip sözü demeli,
İlim irfan dersi alana danış.

Tabiat’ta denge kurmuş yaradan,

Kapalı zarf sırlı mektup,
Çözemedim gönlüm seni.
Cevap verseydim okuyup,
Çözemedim gönlüm seni.

Ateş verir yandırırsın,

Sorma mecnun’u sen sorma Leyla’yı,
Mecnun’um ben içimdeki Leyla’ya.
Kimse bilmez beni yakan sevda’yı,
Mecnun’um ben içimdeki Leyla’ya.

Sevdaya uğradı garip bu baş’ım,

Tatlı dilli sema kızım,
Sen evimizin neşesi.
Gülmekte hep güzel yüzün,
Sen evimizin neşesi.

Oldu annenin dileği,

Komşu kızı ile geldik göz göze,
Baktı mahzun mahzun çattı kaşını.
Merhaba diyerek başladım söze,
Tebessüm eyleyip eydi başını.

Ben ona aşık’ım o aşık bana,

Âşık gerçekleri bilip yazmazsa,
Kafiyeye uymuş ne işe yarar.
Elekten geçirip sözü süzmezse,
Boşa hece saymış ne işe yarar.
Kendini tanıyıp daha bilmeden,
İlim kapısını bulup çalmadan,