Li nav xeyalê şevêdı
Dilê min jıbote dinalı
çerxa felekê dıgerı
Dernakevım rê nabinım
Aqil û hîşêm wenda bû,
Diyarbakır dicle nehriyle süslenmiştir.
Kadim şehir deniliyor ya.
Herbir medeniyet uğramiştır oraya
Taşı toprağı Tarih olan şehir
İnsanlığın ilk yerleşım yeri ,
İlk tarımın yapıldığı ,
Diyarbakır sıcağında karnı dışarda,
sırt üstü uzanırdı güneşe doğru
Yüreğini köyde unutmuştu Selim,
Bir kızın gözlerinde tutuşmuştu yangını.
Verilen sözler, bozulan yemin,
Bir sevdayla başladı, bitti sanıldı.
Aklıma geldi bugün Ramazan hoca
Bildiğim kadariyle dilim döndüğünde
kendime göre az öz,
Anlatayim Ramazan Hocayi
Coğu zaman giderdim ulucamiye
Onu gördüğümde
Kral emir verdi, veliahdını seçecekti,
Tohumlar dağıttı, “Ekin,” dedi herkese.
Herkes ekerken çiçeği, güzelce sularken,
Geçti zaman, üstünden geldi çattı vakit.
Bir davul, bir zurna… Eğlenceler ayakta,
Doğruysan sözünü hiç sakınma,
İyilikten şaşma, doğruya yönel.
Sözün vicdana dokunması için
Sözünü tart, düşünerek söyle.
Edep yoksa tüm sözler boşa gider,
Günahlar içinde yüzen bir kuluz
Nefsimiz dört yandan kuşattı bizi
Azgın şeytanın yoluna girmişiz
Tövbedir kurtuluş yolumuz bizim
Melek gibi olmayiz saf ve temiz
Bu dünyaya geldığımızden beri
Etrafımız sanki ateş çemberi
Korumadık kalbımızı Allahım
Günahlara batık sen affet bizi
İçimizi haramlarla doldurdık
Yarebi tü pê zanı.
Her tıştiv qederame.
Hevyame şı te heyi.
Kesi neki bê umut.
lı ber deryê nebaşa.
xezala cav reş heyi xüxeşu delal
Bıher havi şımer nabı
Ned kederamedeyi ev tücari
ez veya zanım
Disaji şıbir nakım vê tücari
ey xvedayê mezınu dılovan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!