Beni imansız sanırsın
İmanım sanadır sana
Sen taparken hayale
İmanım sanadır sana.
Ben satmam ruhumu
Bir dal olup kırılıp düştüm sulara
Sular alıp götürdü beni uzağa
Yaprak oldum düştüm dalımdan
Savruldum rüzgarla gittim uzağa
Meyve oldum olgunlaştım dalımda
Ayaklarım kokuyormuş
Kızıyor hanım
Kokacak elbet
İnsan değil miyim.
Su da sabunda var diyor.
Biliyorum da kir benim.
Bir yanımız çürümüş
Kokusunu almaz burnumuz.
Bir yanımız gül bahçesi
Koklamaya doymaz ruhumuz.
İslam ile almışız
Boyumuzun ölçüsünü
Yıkayıp yumuşuz
İnsanlığımızı vermişiz
Yetmemiş.
Kılıç kesmiş,
El ettimde dost diye çağırdım
Gözündeki yaşa kandım avundum
Aynı yerden mi geldik
Sordum,şaşırdım
Çok düşündüm
İnsanmıdır diye
Karadır benim insanım
Akça pakça da doğsa,
Yaşam bu ya
Sabahtan akşama
Güneşin altında.
Güneşin gücü de
Kat önüne götür,toz gibi
Savur yaprak gibi,dal gibi
Keseceksen kes nefesimi
Yüreğimden vurma beni.
Kavrulur durursun
Sanki odun değilsin.,
Kor oldu,kül olmaz
Nasıl yanarsın sen
Ey gönül!
Bu nasıl ateş
Ömrü bir gün derler,
Yine de
Her gün bir kelebek uçar..
Kim söyledi bu yalanı
Ömrü bir gün ise
Her gün nasıl uçar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!