Duydum ki; sevdiğim bela topluyormuş,
Her defasında birer birer yolluyormuş,
Ben belayla uğraşınca mutlu oluyormuş,
Yardan gelen belayı, başıma tac ederim.
Dermiş ki; daha bitmedi bela çok bende,
Yola çıktım, dünya bir alemdir, sonu yoktur,
Dikenli yollarımda, çakıl taşları pek çoktur,
Düşmanı neyleyim, dosttan gelenler oktur,
Kendimce eğlenirim, bu dünyanın dibinde.
Bir aşk peşinde olmadık işler geldi başıma,
(Numân b. Sâbit b. Zevta 700/767)
İmam-ı Âzam Ebû Hanife Hazretlerine)
Yolcuyken su kıyısında, bir elma dişledi,
Haramdır diye sahibinden helallik istedi,
Elmacı ondan tam üç yıllık hizmet istedi,
Dünya denen meşakkati, sarmışız da sırtımıza,
Biliyorum gömecekler, bizi bir gün arzımıza.
Körüz biz görmemişiz, dostumuz gelmiş karşımıza,
Kusur bizim bağışla, ateş olma sıratımıza.
Ne ettimse öldüremedim, nefis denen illeti,
Beni sen yaktın aşkınla, çekip gittin başınla,
Seviyorum diye adaklar yaktın dilek taşınla,
Hiç sevmedin beni, sadaka saydığın aşkınla,
Sendeki aşk baharım, gözüne dizine dursun.
Zehirler olsun kalbine, seviyorum dediklerim,
Sevgiyi mezar yaptım öleni yok
Ölümü pazar yaptım alanı yok
Virane şu gönlümüm ustası yok
Dost iline varmaya gücüm mü var
Bülbülden özenmiş dillerim var
Üç gün göremedim diye, unuttun değil mi?
Sesim duymayınca, selamı kestin değil mi?
Sokağından geçmeyince de sildin değil mi?
Olsun sevgili, ben sevdim, hatırlarsın belki.
Günlerimi yaktım senin için, geceler hüzün,
Yarası büyük derde düştüm, eyvah eyledim,
Olmaz çareler sundu yar, aşkıyla zehirlendim,
Gel ey dost, belki sen çaresin, imdat eyledim.
Bilirim, bana bu derdi verende var bir çaresi,
Tabibden medet istemem yar, ilacım sendedir,
Mazideki her günümde sen varsın
Mutluluğa ilaç aşkıma yarasın
Bilemedim ki sen bana neden yarsın
Bırak bize yazılan kader yaşansın
Oysa senin yüzüne bakıp gülerken
Uğraşma benimle hiç boşuna,
Gidiyorum ben kendi yoluma,
En sonunda kahrettim aşkına,
Git hayatımdan Allah aşkına.
Gündüzümün çaresizliğinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!