Yalnızlıkla kolkola,
Gidiyorum hiç durmadan
Bilmediğim bir yerlere...
Ben mi terkettim hayatı?
Ben mi usandım? Bilmem ki...
Yoksa çok mu değişti zaman?
Bir yudum su versen,
Kuru bir ekmek.
Bağrına bassan
Gözlerine baksan
Elinden tutsan
Yolcu gitmeden.
Kalk artık, bak şu masum geceye
Bu anı döndür, şiirsel bir heceye.
Kuyu suyundan iç, ne kadar serin
Bir an olsun artık, kurusun terin.
Toprak...
Mis gibi toprak...
Sağında, solunda,
Önünde, arkanda,
Hep toprak...
Bastığın yer bile
Bi kararmısın reftarında, ey Hacetim?
Bezl ettin zaten cefa-cü men.
İmdi pencah etmem akçeyle.
Ref ideler mi imdi meni panayıra?
Boynuma koyalar, hadikalardan bir kutas.
Daldım yine hülyaya
Uykusuz gecelerimin birinde.
Neden seviyorsun bilmem?
Ayrılığı bu kadar...
Daldım yine hülyaya
Divan toplansın hemen !
Biri var, dünyama egemen.
Hazırlasın cellat, kör baltayı
Yoksa neyleyim ben, koskoca sarayı?..
Yine sabahını unutmuş geceleri avuttum.
Kaybolmuştu karanlıkta, ellerinden ben tuttum.
Çünkü sabaha kadar çok yarenlik etmişti.
Dünyayı karartması bile , bana yetmişti.
Köpek ve ben
Bir gün gidiyordum tek başıma
Derken, bir köpek çıktı karşıma.
Durdu, gözlerini gözlerime dikti.
Bir de sen varsın
Hayata küstüren,
Canıma kasteden:
Birisi dünya,
Diğeri insanlar,
Öbürü de sen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!