ULU KAPTAN
Dünya dediğimiz, koca bir gemidir,
Dönerek gider, onun yolu cezadır,
Canlı cansız herşey, üstüne binmiştir,
Nerde duracak, bunu kimde bilemez...
Tarih, On iki Mart ikibinonsekiz,
Türkan’ım yoğun bakımda şuursuz,
Haseki hastanesinde durum belirsiz,
Yüreğim kopacak, kızım gidiyor.
Kızı, damadı, doktor çare arıyor,
En küçük torunum
un oğlu
Karşımda sarışın ve sevecen küçük bir çocuk,
Daha yarı yaşına zaman çok,
Dikmiş yıldız gibi parlayan gözlerini gözüme
Üretim gerek dostlar, üretim.
Gelin, kız, ana ve oğul baba
Genç, yaşlı, delikanlı bu yaşta
Avare oturur kahvelerde,
Üretim gerek dostlar, üretim.
Hayat yolunda, makule uyarım.
Gidince orada, rahat uyurum.
Dertlerimi, bu dünyada koyarım.
Gider orda rahat rahat uyurum.
Dünyadan giden ataları özledim.
İÇİNDEKİLER
İÇİNDEKİLER I
BABA OĞUL BİRLİKTE TAHSİL 1
ŞEHİRDE OKUMA HEVESİ 2
ÇOCUKLARIM 3
İLK SEVGİLİMİZ 4
Üzümlerin çilesi
Üzümler hapsedilmiş kasaya,
Müşteriler oturmuş masaya,
Bizi dagitacaklar piyasaya,
Aramızda ayrılık başlıyor.
Toplanmış üzümler, lafliyor halde,
Konu, insanlarca begenilmekte,
Dedi:Razaki tekim sofralarda,
Ya benim dedi Sungur bal pekmezim?
Dedi Kalecik karasi ben hasım,
Uzun Kış Geceleri
KIŞ günü uzundur Şubat geceleri,
Kalkıp kapatsam,şu tül perdeleri,
Bol oksijen dolar küçük odamıza ,
Açabilsem kapalı pencereleri...
Varmıyım yokmuyum
Oturuyorum öylesine koltukta,
Varmıyım yokmuyum ben ortalıkta,
Başım dumanlar içinde boşlukta,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!