Alev alev yanan
Ateş toplarını
Havaya fırlayan
Hertür cisimleri
Kolu, bacağı kopmuş
İnsanları...
Yüzüme bakmadı sorunca,
Neyi vardı bilmiyordum.
Çok ama çok dalgın..
Gözlerinin feri sönmüş,
Avurtları çökmüştü.
Kısacası,Yılgındı.
Bir sen bırakmadın,
biliyormusun.
Koskoca tabir edilen..
İkimize dar olan bu dünyada.
Kaybolsan.Görünmesen de
Sana kızamıyordum.
Ne trenler yolcu ettim.
Ne yolcular uğurladım.
Senden sonra.
Dün gibi,
Mevsim kış.
Boynuna sardığın kaşkolun
Sen değilmiydin.?
Kıpırdatan yüreğimi.
Sen değilmiydin.?
Jumboda bekleyen.
Sen değilmiydin.?
Zamanı sıfırlayan.
O, siyah gözlerini.
Şirin, tatlı sözlerini.
Baba.Diyen serzenişlerini..
Nasıl unuturum oğul.
Yol uzamasay dı gurbete,
Dağları, ovaları, tarlaları,
Deve dikenlerini, kayış koparanları,
Buram, buram çektiğim havayı,
Labadaları, kuzu kulaklarını, kekikleri
güzel öten keklikleri,
Özlemedim desem.....
Gözlerine baktığımda,
Yeşil nehirlere benzetirim.
Kumral saçlarına dokunduğumda,
Yollar gelir aklıma.
Uzunluğu önemli değil o kadar,
Nedendir bilemem.
Basından öğrenmiştim
Özgür kaldığını.
Sevinç ve hüznü
Beraber yaşadım, o an
Özgür kalışındı sevincim,
Umutları vardı.
Ülkemin insanlarının
Günlerin geçtiği gibi
umutlarda tükenmiş.
Her geçen gün,
bir önceki günü aratıyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!