Gecelerim umut doludur
penceremden bakarken Ay'a
Hayale dalar
bir dünya kurarım
Penceremden bakarken Ay'a
Ay temiz, parlak doğar
Sen gittin.
Uzaklaştın ya kendince,
sanma ki bu gönül uslandı.
Yorulmadı, bıkmadı biliyormusun.
Ne mevsimlere aldırdı.
Ne yağmurlara, ne çamurlara.
Acıyı tatdın mı?
Yemeklerinin dışında.
Gözyaşların oldu mu?
Sevinçlerinin dışında.
Aradın mı?
Bir parça ekmeği.
Bakınca sokaklara
aç, sefil insanları görürüm,
Yorgun, ezgin, mahçup.
Girmek isterler dükkanlara
kapı ortasında kovulurlar.
Kendi kendime korkar,
Dörtyol ağzıydı,
Toplandığımız yer
Çok.. eskilerden kalma
Bir de dibek taşı vardı
Öyle bir taştı ki
Başında mutlaka birileri vardı.
Oturup da beklersen....
ihtiyar bedeninle
pencerende.
Göremeyip de seçemezse,
gözlerin.
Bir el sallanırsa..aşağıda
Gittiğinden bu yana
değişen birşey yok be güzel.
Ben
yine bildik penceredeyim.
Biliyorum yoksun bu şehirde
ne yapayım
Neydi be... eskiden.
Sabahın ilk ışıklarında
Başlardı koşuşturma.
Bir yandan hazırlanan azıklar
Diğer yandan, arabaya koşulan atlar
Cümbür cömeat doluşurdu arabaya
Sandala binsek diyorum.
Açılsak denizlere...
Dalgaları yakalasak
Tutsak sımsıkı avuçlarımızda.
Sıçrayan,balıkları tutsak.
Anlamaya çalışsak martıları
Kalabalık arasından uzanıp,
Merhaba, dediğim de
Şaşırmış, oturakalmıştın
Bekliyordun ama..
Geldiğim gün de değildi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!