Kuşluk vakti bir gün,
Toz henüz yere gıpta etmemişti,
Azrail öldürmeyi tercih etmemişti,
Ve insan sevmeyi bilirdi.
Ardından bir sabah vakti,
Geçmişe özlem duymak,
Ya da geleceğe umut,
Artık imkansız tekrar insan olmak,
Yitmişken bir hayat.
Yukarı bakmak,
Yazıyor edalarında çocuklar,
Yaşlı bir teyze gözlerinde ayrılıklar,
Mehmet’i askere aldılar,
Tren garında vedalar.
Günün kör vaktinde kalkışlar,
İnsanlar,bilmez,
Gülmek,özlemek,kavuşmak bilmez,
Kıymet,sual,merhaba bilmez,
Sarılmak,sevmek,nefret etmek bilmez.
İnsanlar,bilmez,
Bir hayat geçti üstümden,
Bak vuruldum yatıyorum,
Ciğerlerim delik deşik,
Nefessizim,suskunum.
Bir hayat geçti üstümden,
Çiçekler ve arılar,
Zenginler ve yoksullar,
Düşmüşler ve yorgunlar,
Bir mahallede pek mutlular.
Çocuklar ve kadınları,
Şifa umulmaz dervişten,hekimden,
Şifa bulunmaz şifahaneden,hastaneden,
Aradığın her şey hanendedir,
Şifa evdir,ev her şeydir.
Özlediysen eskiyi ve eskidekileri,
Bu ömrün törpüsü,
Yalnızların türküsü,
Geride kalmış mağlupların öyküsü,
Kaybedecek bir şey yok bu hayatın süngüsü.
Bu katledilenlerin görüntüsü,
Umut doluydu dünlerim,
Ne umudum kaldı ne de günlerim,
Tükenmek üzereydim ve tükendim,
Issızlaştım ve artık hayaletim.
Ceza-i melaikemdi akıl sağlığı,
Yemyeşil uçsuz bucaksız diyarlar,
Düşmüş cemre,açmış sarı papatyalar,
Giyinip kuşanmış ağaçlar,
Dağlar,koyunlar ve çobanlar.
Özgürlük dolu ormanlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!