Mehmet Bekir Nal Şiirleri - Şair Mehmet ...

İşittin mi sesimi ey yorgun dünya?
Gördün mü nicedir nasıl kıvrandığımı
Senin gibiyim aslında
Karanlığın ve boşluğun ortasında döner dururum
Göktaşları çarpsa da sinemize
Senin atmosferin var benimse dizelerim

Satırlar yetmez ihtişamını anlatmaya
Sabırlar yetmez ki hiçliğine katlanmaya
Duygular karışır güzel yüzüne bakınca
Düşünceler dağılır aklım sende kalınca
Evrenimin özü oluvermiştin sen sanki
Hep sürmeli artık aramızdaki ilişki

İnsan daha insan olmalı bu devirde
Daha sakin ve daha anda kalmalı
Denizlere bakar gibi sevgi dolu bakmalı
Çiçekleri koklar gibi hayatı içine almalı
Akmalı balıklar gibi hakikate doğru
Uçmalı göçmen kuşlar gibi dosta doğru

Bir sonuna gelip bir başına dönerim hayatın
Diğerleri küçülür üstündeyken sarp kayaların
Döner dertli başım zaman denen o çarkın içinde
En ufak bir değişim yok maalesef görünürde
Felek sillesini vurunca ben perişan olurum
Düşünmedikçe çözülmez bunca çetrefilli durum

Çoğaldı içimde kocaman çayırlar
Beynim dursa da dilim seni sayıklar
Aşk denizimde dolaştıkça balıklar
Dağılır bedenimi sarsan kabuslar

Mümkün dünyaların en iyisidir derler dünya için
Nasıl bir palavradır bu böyle!
Başı hiçlik sonu hiçlik
Ortası ise bitmeyen bir dikenlik
Dertler angaje olmuş,
Benlikleri bitap düşürmeye

Bana gel Denizli
Yeşilinle, kırmızı toprağınla ve beyazınla
Dillere pelesenk olmuş doğanla
Bu süreğenliğin içinde kaybet beni
Havsalam tam olarak almıyor güzelliğini
Götür beni Hierapolis'in iç açıcı ortamına

Körlük çağının ortasındayız
Göremediklerimizdir hayat
Giden gitmiştir heyhat!
Cana yakın ruhlar bir o kadar uzaktır artık
Kudretten yoksundur bu çağda insan
Hükmettikçe iktidardan düşer

Kayboldu hatıralar kara bir bataklıkta
Yalancı bahar yaşatıyor yokluğum
Rüzgarın da tadı kalmamış
Serinlik vermiyor
Gidesi gelmiş dertlerin bile
Dünya çöpten geçilmez olmuş

Gittiğinde hissettim yalnızlığı
Eksikti artık bir yanım
Üzüntü sardı bedeni
Uyku da yok artık uyanıklık da
Hayalle gerçeklik karıştı birbirine
Suret üstüne suret yığıldı önüme