Sapanından çıkan son taşı yüreğime nasıl nişanladın bilmiyorum
Lakin daha da kanıyor yüreğim sevgili...
Sen olmadan da seni sevebiliyorum
Tıpkı kalem,kağıt olmadan şiir yazabildiğim gibi...
Bazen bir fotoğrafa bakıp aşık olur insan;
Sonra gözünde canlandırır,
Sonra hayallerine girer,
Sonra hayatına,
Sonra terk eder,
Sonra sonra...
Bazen yağmur tanesine benzetirdim gözlerini, sırılsıklam olurdum
Bazen de bir güneş gibiydi gece anlardım soğukluğunu...
Seni her düşündüğümde yorgan döşek sana hastalanırdım...
Görebildiğim en uzak ücradasın şimdi
Alevler sarmış dudağımı ve dilimde simsiyah küfür
Ey görebildiğim,
Ben senin göremediğin
Sen yine de köreltme gönül gözünü
Açık tut;
İki şiirin kalbini kıralım
Ama sen kal,gitme(sen)
Gitmesen...
Sen gidersen yüz çevirir bana güneş
Sen gidersen her gün sana üşürüm
Sen gidersen kalemini kırarım bu sevdanın,
Önce kime secde ettiğini bileceksin ''renas''
Okuyacaksın sıkılmadan, bıkmadan
Tevrat' ı,İncil 'i, Kuran 'ı
Sen seçeceksin nasıl hitap edeceğini
İLOHOM,TANRI,ALLAH
Musa' yı İsa' yı Muhammed'i bileceksin
Bana birgün kahve yap
Kıvamını tutturman önemli değil
Acıysa ben seninkini içeyim
Tatlıysa sen benimkini iç
Sonra öpüşelim
Kavuşturalım şu denizleri birbirine...
Kapı çaldı;
Kalkmadım yerimden,
Kim o demedim kimse kim!
''o'' olmadığı kesin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!