Mehmet Aydemir Şiirleri - Şair Mehmet Ay ...

Oluş hali…

Sen yani ben…
Ey ruhum ikiz kardeşi yani ben…
Ey benliğimin iki yüzü…
Bundan böyle sadece beyazı gör ve düşle…

Makamın bitmeyen çilesi…

İçten, lakin gaipten gelirmiş düşünceler,
Sıralanırlar tespih taşı misali ardın sıra,
Her biri inceden dokunur yüreğin bam teline,
Notalardır onlara ifade ve anlam yükleyen…

Çiçeklerin nasıl
büyütülmesini mi;
Deniz dalgalarının
kıyıyı nasıl okşadığını mı;
Nefes almanın
yaşamın parçası olduğunu mu;

Bir hayat isteniliyor,
Yaşamın daha güzel olması için,
Bir sevgi aranıyor,
Belki eşi yaşanılmamışçasına,
Sürekli hayaller kuruluyor,
Çıkmaz yol misali,

Düşle...
Düşle yarını...
Düşle sevgiyi...
Düşle ki gücün içine dolsun...
Düşle dostların olsun...
Düşle düşünü... geçek olsun...

Ey Koca Çınar...
Gözlerimde gizlenen yar,
Kalbimi okşadı da gizlice gitti...
Yüreğimdeki beni ben eden kuvvet,
Başımı öne eğdirdi de gitti...
Yüreğimdeki özlem,

Ateşten gömlek…

Yoğun bir günün ardından,
Serin esen rüzgâr avutmak istese de benliği,
Gözlerde uzayan ufuk çizgisi,
Terk edecekmişçesine uzamakta…

Canan IX…

Bir elmanın iki yarısı,
Bir canın iki yüzü,
Yani…
Bendeki sen,

Uzayan hayaller mi törpülüyorum.
Geri getirilmeyen zamanı taktım kuyruğuna uçurtmanın,
Çocukluğumun anılarını astım birer birer kayıplara,
Olgunlaşan ruhumun günahlarını koydum güneşte sahile,
Dün yağmurda ıslanan gözlerimi sildim,
Bugün veda buselerini gönderdim dostlarıma…

İlk doğduğum gün, aldığım nefes,
İlk ayaklarımın üstünde attığım adım,
İlk olarak iki dudağımın arsından çıkan “anne” sözcüğü,
Okula başlamak pahasına senin yokluğunda, icime sızan acı,
Babamın o sev katli bakısı,
Can dostum gölgemle oynadığım oyun,