Mehmet Atar Şiirleri - Şair Mehmet Atar

Gönül bir bülbül misali,
Kanatlandı, güle durdu.
Güle erişince bülbül,
Saz üstünde tele durdu.

Marifettir tazeliğin,

DÜŞER

Hayatımız imtihandır
Sonumuz kantara düşer
Kimisi kabuklu tartar
Felek ondan dara düşer

E L L E R İ N L E

Sinemde yangının sebebi sensin
Getirip bıraktın kor ellerinle
Bu ateş topunu al çıkar benden
İstersen neşteri vur ellerinle

Emekli olunca ne yapacağız
Kimse sus diyemez ötebiliriz
Bağımsızız artık hür olacağız
Akşama kadar da yatabiliriz

Devletten maşım aşımız hazır

Emekli olunca en başta benim
Kalemi elime almam gerekir
Geçen günlerimin hesabın yapıp
Zararı kârımı bilmem gerekir

Feleğin taşına ömrüm sürtülüp

Aşk odundan tutuşan bir ateş yakmak gerek,
Geleceğe ümitle, sevgiyle bakmak gerek.
Bu âlemden başka bir âleme göçer iken,
Sökülmesi zor olan bir çivi çakmak gerek.
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Her gün bir parçanı alır götürür
Aldığını geri vermiyor felek
Kimisini başlamadan bitirir
Garibe kol kanat germiyor felek

Güvenilmez ahid’ine sözüne

Gönül neler ister amma
Kader o’na güler geçer
Gönül kurar türlü hayal
Bir çırpıda siler geçer.

Göller beklerken sunayı

İlk defa Habili düşürdü yola
Alıp götürüyor bu göç kervanı
Duymayana azraili haberci
Salıp götürüyor bu göç kervanı

Nere gitse ardın sıra geliyor

Dertlerimi hiçe saydı,
Çektiğim gönül azabı.
Meyvesini acı verdi,
Diktiğim gönül azabı.

Nadas ettim döne döne,