Avuç avuç hasret taşır rüzgarı
Bütün varı hayallerden ibaret
Bir dünya var gözyaşımda gizlenir
Bir dünya ki gönüllerde feryat
Dudaklarda fısıltı gibidir.
Şarkılar en güzel yerinde iken sustu
Ayrılık kampanası çaldığı an
Sen susmuştun, ben de sustum
Ağıt dönemecine yağmur yağmıyordu
Yağmur yağmıyordu avuçlarımıza
Gözlerimizi avuçlarımıza almıştık
Yoğurdular
Siyahı, beyazı, kızılı, alı
Katıp kardılar petek ile balı
Ne çarşambalar kaldı ne salı
Yaşayamadım.
Saatler geçerken gece yarısını
Bir yıldız kayar gök boşluğundan
Karanlık geceler çekerken sancısını
Acı iniltiler gelir yarının soluğundan.
Yaş dolu gözler tutarken yasını
Neden daldan alır rüzgar hep sarı yaprağı bilsen?
Dalın tükenen aşkı mı.? Rüzgarın duyduğu haz mı.?
Neden hep yorgun şakağa yağmakta kırağı bilsen?
Üşüten zaman yeli mi.? Sevgiye inen ayaz mı.?
Vakit gelmişti...
Sessizlik bastı odayı, tavan döndü
Zavallı yapayalnızdı yattığı yerde
Titredi, ellerinden düştü bardak,
Mum söndü rügardan.
O gün;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!