Kimsesiz çocuklar çöplerde nafaka arar
Ağalar,beyler altın tarakla saçını tarar
Adaleti buysa dünyanın yaşam neye yarar
Düşüşte insanlık, vijdanlar yara sarar
Yokmu kimsesiz çocuklara sıcacık bir aş
Bağırdım karanlık gecelerde hep senin için
Derinden yansın yüreğin kor olsun için için
Kalmadı sevda, kalmadı huzur yanıyor içim
Kim verecek büyük yangına şekil ve biçim
Hey be sürüngenmisin zehirledin ömrümü
Sesiz bir dünyaya vurdun kendini
Asi bir rüzgarla kır gel bendini
Buralar zindan olmadan dost
Ayrılıklar acıdır bilirsin az çok
Hayat amansızdır çalarsa kapını
Azar sancıların toparlayamasın kendini
Bir kırık Mehmet vardı,
Diyarbakır’ın küçelerinde,
Öyle derin sözler anlatırdı ki,
Derin düşünceler içinde kaybolurduk.
Benziyorsun al karanfile
Bilirim içinde yoktur hile
İçimdeki yangın bir gelse dile
Anlarsın fırtınanın ne olduğunu
Hep karanfil gibi başın diktir
Yine bu zifiri gece hayra alamet değil,
İçimde sancılarım sanki tavan yapmış.
Ben seni hayal edip dalarken maziye,
O amansız dert var ya, hücre evimi kapmış.
Vay be keçi inatlı sevgili
Yine hangi tepe, hangi dağı yol ettin
Bu telaş ne, nadir niyettin
Hani biz bir candık
Hani ikimizde inanmıştık bu sevdaya
Hani sen kraliçe bende kral olacaktım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!