Mehmet Ali Demircan Şiirleri - Şair Mehm ...

Bir yürek ki, sanki gülle bezenmiş,
Billur sesle, name dilde hislenmiş,
Dost yüreği, gönlü sevgi süslenmiş,
Gardaşlar bacısı, can Aysun bacı.

Sözde suskun, histe derya eyledin,

Ayrı gayrı ilden geldik sanala,
Bir birinden değer dost eyler beni.
Türlü türlü yürek kalem tanıdım,
Her biri canından can eyler beni.

Bir yürek tanıdım zümrüt misali,

Senle ışıldayan aydın sabahlarımı karartılar,
Ayıplıyorsun bu hayâsızlıkları, biliyorum,
Kahrımdandır, utancımdır, kızarıklığım.
Atam hasret kaldık mavi sabahlara,
Balçıkladılar ışıklarını güneşimin,
Biliyorum kızıyorsun oralardan,

Bir varlık ki, Canı can olur cana,
Doyum olmaz ona iç kana kana,
Yar olur hem yaren hem de can ana,
Kadınlar Baş tacı, yokluğu yara.

Ne altın, ne yakut değer biçilmez,

Hain pusu kurdu kuytular da,
Ne can, ne dil bildi nede iman,
Yok saydı varlığını hayvansı emeliyle.
Yiğitlik saydı, mertlik saydı maharetini,
Kanlı gözlerini dikti aç kurtlar gibi amansız.

“ANA” dilde türkü olur okunur,
Ana gibi BESTE söyle nerde var?
Aşkı kalpte sevgi olur tadılır,
Ana gibi SEVDA söyle nerde var?

Ak gönülden sevgi deren varlıksın,

Papatyalardan fal tutmuştum.
Falın adı sen/din.
Hep sen çek/iyorum,
Hep sen kopar/ıyorum.
Sen,sen,sen,
Ben, ben, ben.

Gecemi aydınlatan ay misali doğardın,
Rüya değil hayaldin yüreğimi yakardın,
Onca senli yılları bir çırpıda harcadın,
Senden kalan hatıra kalbe ok kara sevdam.

Seni küçük kalbime nakış nakış işledim,

Be hey yaşlı koca dünya,
Yediklerin yetmedimi,
Onca asır yedin durdun,
Hincin hala bitmedi mi.

Yeter artık insaf biraz,

HAY BUNA YAŞAMAK DİYENİN
(Sürgünde Sevdalar)

Bir düş müsün,
yoksa gerçek mi?
anlayamadım.