Mehmet Akif Gülhan Şiirleri - Şair Mehme ...

Bu defa kötü geldi
Hani o ak sakallı dede var ya
“Sen ne yapıyorsun” dedi
Korktum ellerimi yana açtım
Dudağımı büzüp bilmem dedim

Hastahaneye kaldırmışlardı onu
Hastalığının ne olduğuna bir türlü teşhis koyamadılar
Vakitli vakitsiz burnu kanıyordu
Sağ eli de bazen kaskatı kesiliyordu
Felç gibi ama bir müddet sonra normale dönüyordu

Ah İstanbul

Yitirdim ben benliğimi sen beni bulursun
Yarım kalmış nefeslerdeyim bunu bilirsin
Zaman kemal olur ama, sen aynı kalırsın
Seyre dalayım seni, bir rüya bir hayalsin İstanbul

Başıma ilk defa geliyor
Anlamadım ne olduğunu
Evin içi bir anda doluverdi

Üniformalı, resmi kıyafetli
Bir sürü insan,komşular..

Son anda yırtmışız insan olmuşuz alemde,
insan ile hayvan arasında çok fark yokmuş,
dna anlamında meğer.
Vuslata ereceğiz diye;
kelleyi, gövdeyi yedirecektik dişiye,
peygamber devesi olsaydık eğer.

Dudakları alev kırmızısı
gözleri cennet yeşili
üstüne bir de masum
gülücük
erişilemez hazzın girdabında
ölmeye razı oluyor insan

senin seslendiğini biliyordum
aralayınca yalnızlıklar kapısını
seni gördüm sallanır sandalyende
geldim ya yanına,gözlerini tanıyarak
ellerimden tut arala zaman kapısını
bu sisler arkasında,biliyorum o yeri

Ne biçim şeysin sen
Aşk
Lafa bak
Kısır dönence
Üç harf
Nelerde sığdırmışlar içine

Ben
Ben demeyeli asırlar oldu sanki
O benden sıyrılan ben
Niye beni hayata döndürdün
Yılgın hayattan intikamım vardı
Şiirler yazardım aykırı

Ben yeni öğrendim adını
Sorduğu soruya cevap vermeyeceksin
Herkesle gideceksin onla gitmeyeceksin
Zulmün öteki adı da diyebilirsin
Ne önerirse önersin hayır diyeceksin
Kendinden küçüğüne aşağılatacaksın