kapkara boncuk boncuk gözlerin
ne kadar da küçücük ellerin :-)
seni görür görmez bin parçaya
bölündü de kalbim...
ah kalbim toparlayamadım bir daha...
Benim adım Barış ama ben savaşlarla büyüdüm.
Henüz yedi yaşındaydım evimiz yıkılırken,
ve bombaların sesine karışırdı ağlamalarım.
Benim gerçek bir oyuncağım olamadı; mermilerle oynardım.
Savaşa giderken babam eve ben babalık ederdim.
Ve bir gün gitti yine babam, dönmedi bir dahada.
Ne telefon çalar artık, ne de kapı çalınır.
Göçen kuşlar gibi; gidenler, hatıralara yazılır.
Ömrün son nöbetleri tutulurken, özlenen yıllar arasında,
gözler ağlar ağlar da, gene de zamana bakakalır.
Zaman akıp gitmiştir; sudan bile daha hızlı...
-Çalışmak
Neredeyse,karın tokluğuna...
Sabahın köründen; gece yarısına dek
güneşin,fırtınanın(yaz-kış) altında.
Makinalaşmış bir adam gibi.
-Düşünmek
Bir ana feryadı var; dört yanı saran,
küçük bir kız çocuğu bataklıkta; çırpındıkça boğulan.
Bir yavrucağız; aç sefil parmaklıklar arkasında
hep ağlayan...
Herkes susmuş, analar, babalar ağlıyor:
Gariptir benim çiftçim,benim köylüm.
Ama insandır; insaflıdır,sevecendir,saftır.
Çalışkandır!
Çalışır; yalnız karın tokluğuna...
kimi zaman hükümete,
kimi zaman toprak ağalarına.
Bir fanus alacağım; balıklar için değil ama.
Yada bir kavanoz da olur; karıncalarım için.
Bir karınca dünyası kuracağım içine
Biraz toprak, ot ve suyla birlikte
Besleyeceğim onları hergün, benim çalışkanlarım.
Büyüyecek, kocaman olacaklar
Yaşamak vardı senin zamanında.
Seninle, ülkülerinle... Herşeyinle.
Ölmek vardı gerekirse uğrunda,
savaşmak kurduğun orduda; vatan uğrunda.
Sen merak etme Atam.
Peşinden gidiyoruz ülkülerinin;
ecel korktu bu gece,
selam durdu azrail; mehmedin önünde.
bakarken mehmedim haine;
vahy olundu 'dur' diye,azrail'e.
Korkusuz mehmedim,mehmetçiğim;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!