Kimler neler geçmiyorki üzerinden
her gün, her saat binlerce, milyonlarca şey.
Arabalar, otobüsler, kamyonlar, eşyalar,
hayvanlar, insanlar...
En önemliside insan kılığında dolaşıpta; olamayanlar
Arada bir pezevengi kolunda yosmalar
Bizi izliyor şimdi Anıttepe' den
'Yılmayın; çalışın' diyor. İzimden gelin!
Şaşırmalı yine cihan Türk' ün heybetinden.
'Zaferler kazanın yine' diyor.
'Savaşmayın! '
Siyasi, ekonomik, bilimsel... zaferler.
Kaç gündür buradayım bilmiyorum.
Aç, susuz, uykusuz en çok ta umutsuz.
Kime, neye karşı savaşıyoruz?
Niçin ölüyoruz vede öldürülüyoruz
Etrafımda silah arkadaşlarım;
yüzlerindeyse aynı korku, aynı umutsuzluk.
Tütün kırmakta, teyzeler, amcalar
nasırlaşmış elleri; hissetmezler katran acısını.
Yanıma gelip çömeliyor amcalardan biri
yakarken cıgarasını.
Yorgun ama gülüyor genede gözleri.
Umut bağlamış, ekmek bağlamış tütüne,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!