Mehmet Ak Şiirleri - Şair Mehmet Ak

Gurbette yine akşam, akşam oluyor
Aç Mehmet’im yine hayal pencereni.
Hatıralar! Sarın kucağınıza beni
Akşamlarda içime gam doluyor.

Ağlayayım desem, akmaz yaşım

Kucağında ölü bebeğiyle bir baba,yüreği yanık
Koşuyor,bağırıyor Adeviye Meydanında.
Ben bu fotoğrafı Bosna’da da görmüştüm,yazık
Yirmi yıl sonra tekrarlanan,aynı manzara.

Zalim değişse de zulüm değişmiyor dostlar,

Hey güzel çocuk!
Hayatın baharında,
Ayrıldın dünyadan
Babanın kucağında.

Ve ateşler içinde sevgili ülken

Yanan bir ülkedir baştan başa
Bir milletin yüreğidir yanan.
Nice insan aç susuz yollarda
Kan ağlıyor Azerbaycan.

Zalim yapmış yapacağını

Tarih anlatır, savaş hikâyelerini doğudan batıdan
Sahnede isimleri hiç benzemez bir çok kahraman.

Ama bunlar aslında birbirine benzer, çok benzer;
Mesela, düşmanını asla sırttan vurmaz bu yiğit kişiler,

Bu ülke, gözbebeği Yerkürenin, medeniyetler beşiğidir
Bu ülke, toprağı taşı cevher, bir cennet köşesidir.

Ecdadımız canla kanla yurt edinip bırakmış bize miras,
Her alanda ileri taşınmalı bu ülke,başka yolu olamaz.

Bir maceranın başlangıcı doğduğun gün
Sen ağlarsın, sevdiklerin yapar şenlik düğün,
Ve işlemeye başlar hemen,tik takları ömrün
Hepsi bu kadar,arkadaş hepsi bu kadar.

Kulağına okunur ezan, ismin verilir

Endişe etmeli, karakterini göstermezse mevsimler,
Çünkü dünyamıza bir hassas denge vermiş Yaradan.
Hayli soğuk geçiyor bu kış da, bir hayli soğuk
Ne yapar,ne eder acaba odunu, kömürü olmayan?

Öyle bir soğuk ki, her yer,her şey buz tutmuş,

Ben Anadolu! Sizinleyim bin yıl
Kucaklayan, hoş gören, sevgi veren, sevenim.
Ovalarımdan süt akar benim, dağlarımdan bal
Bu nimetleri sunan Rabbime tamdır güvenim.

Beni gerçekten sevdiler mi, yeşerir bağlarım

Bir acı çığlık,yıllar var,hiç ama hiç susmuyor,
İyi haber gelmiyor,mevsim bahar olmuyor.

Bazen kardeş silahıdır vuran,bazen küffar
Vurulansa masumlar, kadın çocuk ihtiyar.